Wśród celów, które realizuje WIELOPOKOLENIOWA znajduje się zadanie ochrony dziedzictwa materialnego i niematerialnego kultury śląskiej. I właśnie dlatego chcemy stworzyć cykl krótkich spektakli-dobranocek „Opowieści ze światła i cienia”, przybliżający najmłodszym śląskie legendy i podania.
Z pomocą aktorów Teatru Lalki Emigrantki, którzy jak my wszyscy utknęli w przymusowym zamknięciu, otwieramy internetową scenę teatralną: z przepastnych zakamarków teatru wyjęliśmy... ekran?
To wyjątkowy ekran, bo pozwoli nam wprowadzić Was w niezwykły świat światła i cienia. Teatr cieni to bardzo stara technika, która prostymi środkami pozwala opowiadać wspaniałe historie.
Czy ja powiedziałam „prostymi środkami”? Może się wydawać, że to tylko ekran, źródło światła i lalka pomiędzy, ale mówimy o teatrze, a teatr to magia.
Ekran może być malutki, ot, ramka z naciągniętym płótnem postawiona na stole, ale może być ogromny, tak duży, że mogą za nim stać ludzie. Lalki mogą być proste i jednokolorowe, o tym kim są dowiadujemy się z umownych elementów: piórko w kapeluszy i fuzja na plecach dla gajowego, rogi i ogon dla diabła, płaszcz i korona dla króla. Ale mogą być duże i... ruchome. Tak, lalki cieniowe mogą mieć ruchome elementy: ręce, nogi, ogony. Wyobraźcie sobie ruchomego smoka, który przepływa ze ekranem, obracając głowę, wyginając ciało i dodatkowo ziejąc ogniem!.
Bo teatr cienia nie musi być czarno-biały! Kiedy narodził się dawno, dawno temu na Dalekim Wschodzie, około 200-300 lat przed naszą erą, lalki wykonywano z papieru, drewna lub skóry i pokrywano farbami. I te kolory widać było przez ekran. A gdyby tego było mało, lalki nie miały jednolitej struktury: wycinano w nich otwory, nadając im delikatną ażurową konstrukcję. Czasami te „dziury” zakrywano kawałkami kolorowych tkanin, przez które przenikało światło, nadając postaciom jeszcze bardziej fantastyczny wygląd. Nic dziwnego, że teatr cienia uznaje się za prekursora „ruchomych obrazów” i kina!
Jednocześnie przy całej swojej bajkowości i bogactwie, teatr ten pozostawia ogromne pole do popisu dla naszej wyobraźni: mamy bardzo symboliczną „dekorację”, postaci są tylko cieniami bez twarzy, wszystko rozgrywa się w dziwnej białej pustce, a wszelkie luki w obrazie wypełnia narracja. Ot, gawęda uzupełniona kilkoma „obrazkami”!
Wydaje się niepozorny? Ale uwierzcie: to czysta magia!
Dzięki Twojej pomocy będziemy mogli na chwilę przywrócić do życia świat, którego już nie ma: stwory, których już nikt się nie boi mogą znowu straszyć, dzielny chłopak może zdobyć rękę swojej wybranki, sprytny gospodarz może przechytrzyć diabła.
Po pierwsze zostajesz Mecenasem Teatru, to piękna i stara tradycja, dzięki której współtworzysz teatr, pomagasz wskrzesić i rozwinąć jedną z najstarszych form teatralnych. Twoja pomoc to również szansa na uratowanie lokalnych legend i tradycji od zapomnienia.
Po drugie – przekazujesz tę tradycję dalej. Robimy to z myślą o najmłodszych, którzy mogą nie mieś pojęcia jakie strachy i diabły mieszkają tuż za rogiem.
Po trzecie – mówiąc o dzieciach – to świetna okazja do wspólnego spędzenia czasu i podzielenia się z dziećmi kawałkiem swojego dzieciństwa! Kto z nas nie ma czasem ochoty zawrócić czasu, chociaż na chwilę!
Po czwarte – nawet jeśli nie obejrzysz naszej dobranocki ze swoimi dziećmi – masz pewność, że treści które oglądają są bezpieczne.
Po piąte – jeśli nigdy nie poznałeś/łaś legend śląskich, to najlepsza okazja, żeby je poznać. ( A jeśli nie masz dzieci – spokojnie, kotu tez się spodobają)
Po szóste – wspierasz lokalny kulturę i za to serdecznie Ci dziękujemy!
Po siódme – wszyscy potrzebujemy chwili oddechu, a teatr to świetna zabawa.
[wszystkie zdjęcia pochodzą z pxhere.com]
