W roku 2016, po trwającej od ponad 20 lat działalności na rzecz polskiej edukacji domowej, współtworzeniu w 2003 roku Stowarzyszenia Edukacji Domowej, najstarszej w Polsce instytucji zajmującej się propagowaniem ED, i liczącej blisko 20 lat współpracy z placówkami międzynarodowymi, postanowiliśmy stworzyć organizację, wspólnie z naszymi przyjaciółmi, której zadaniami miały być: upowszechnianie edukacji domowej jako prawnie dopuszczalnej formy realizacji obowiązku nauki, podejmowanie inicjatyw mających na celu tworzenie stabilnych podstaw prawnych i organizacyjnych dla niej w Polsce oraz działanie na rzecz integracji osób i środowisk zainteresowanych ideą ED, oraz innymi formami edukacji alternatywnej.
I tak 13 października 2016 roku powołana do życia została Fundacja Instytut Educatio Domestica, do której zaprosiliśmy szacowne grono naukowców, prawników i przede wszystkim rodziców edukacji domowej.
Nasz Instytut oferuje wszechstronną pomoc rodzinom decydującym się na kształcenie swoich dzieci w trybie edukacji domowej oraz prowadzi działalność szkoleniową, doradczą i edukacyjną.
Prowadzimy i wspieramy działalność naukową w zakresie ED i alternatywnej, a także ruchy społeczne, kulturalne i artystyczne rodzin edukacji domowej.
Do dnia dzisiejszego przeprowadziliśmy wiele interwencji związanych z szykanowaniem i łamaniem praw rodzin edukacji domowej, której dopuszczali się m.in. urzędnicy państwowi. Rozwiązujemy na bieżąco indywidualne problemy i trudności, z którymi zmagają się członkowie tej wyjątkowej grupy, jaką jest społeczność ED.
W ciągu zaledwie 7 lat istnienia zorganizowaliśmy lub współorganizowaliśmy wiele konferencji promujących idee edukacji domowej.
Chcielibyśmy m.in. wydać książkę z wystąpieniami matek, ojców i dzieci edukacji domowej z ostatnich trzech konferencji, lecz nasza działalność finansowana jest z prywatnych kieszeni założycieli i okazjonalnych darowizn.
Nasz Instytut nie otrzymuje żadnych dotacji czy grantów publicznych, zresztą od początku naszej działalności jako punkt honoru postawiliśmy sobie, za radą naszych bardziej doświadczonych przyjaciół zza oceanu, by nie wyciągać ręki po „państwowe” pieniądze, wiedząc, iż wiązałoby się to z większą kontrolą i uzależnieniem od władzy.
