Nazywam się Antoni Paprotny i jestem artystą-malarzem.
Kocham malarstwo – to moja pasja i życiowa przygoda. To przestrzeń totalnej wolności, w której mogę w pełni być sobą. Z drugiej strony to także mozolna, wymagająca praca, o którą nieustannie walczę, próbując wyrwać życiu czas i wewnętrzny spokój potrzebny do tworzenia. To także ciągłe balansowanie między „ekstazą a udręką” – raz zachwyt i natchnienie, które rozsadza mnie od środka, zmuszając do malowania, a innym razem setki godzin zmagań z materią, by osiągnąć zamierzony efekt. To smutek, gdy inspiracja ulatuje, bo po prostu brakuje czasu i sił, ale i radość, gdy z pustki rodzi się piękno.
Przede wszystkim jednak to moja opowieść o emocjach i przemyśleniach dotyczących ludzkiej duchowości, egzystencji, miejsca w świecie. To nieustanne zgłębianie ludzkiej natury i pragnień. Nagość stała się moim środkiem wyrazu – najbardziej naturalnym sposobem ukazania człowieka w jego autentyczności.
Swoją twórczość nazywam „Realizmem poetyckim” – to subtelność w każdej płaszczyźnie, wielość znaczeń i emocji utkanych w precyzyjnych pociągnięciach pędzla. Staję w opozycji do sztuki współczesnej, która odarła rzemiosło z wartości, spychając je na margines kiczu lub kulturowego przeżytku. Dosłowność realizmu w moich obrazach nabiera wieloznaczności – staje się niemal mistyczną opowieścią o głębi ludzkiej istoty.
Nie tworzę produktu dla mas, dopasowanego do oczekiwań określonej grupy odbiorców. Tworzę sztukę dla samej sztuki. Taką, która zachwyca, choć jeszcze nie znalazła pełnego uznania w świecie. Dlatego spotykamy się tutaj, na Patronite. Pomóż mi w mojej walce o czas na malowanie – malowanie pełne pasji, piękna i wewnętrznej głębi.
Jeśli chcesz wesprzeć to, co robię, zostań moim patronem. Dzięki Tobie powstaną nowe, niezwykłe dzieła sztuki.
Na fotografii ja i moje obrazy z serca.
Najnowsi Patroni
