"Wszyscy stąd uciekają, a ty tu przyjechałeś mieszkać? Po co?" To jedno z pytań, które najczęściej słyszałem po przylocie na Kubę. Nazywam się ks. Marek Gubernat MSF i w 2022 roku dołączyłem do międzynarodowej wspólnoty misjonarzy Świętej Rodziny, którą tworzymy wspólnie z ks. Adamem Pestką MSF i ks. Jaquis MSF z Madagaskaru.
Dziś już wiem, dlaczego ten kraj doświadcza historycznego exodusu. Nie bez powodu. Brak podstawowych produktów żywnościowych (jak chociażby ryż) połączony z galopującą inflacją pogłębiającą biedę, wielogodzinne przerwy w dostawie prądu, brak paliwa na stacja benzynowych i paraliż komunikacyjny, a jak - nie daj Boże - trafisz do szpitala, to musisz stawić się ze swoimi strzykawkami, bandażami, lekami itp., bo w szpitalach prócz personelu nie ma absolutnie nic! Tym bardziej więc nasza obecność na Kubie jest świadectwem bezinteresownej miłości Chrystusa.
Jako misjonarze na codzień mierzymy się z niedostatkami i biedą, której doświadczają Kubańczycy i staramy się pomagać najbardziej potrzebującym i rozwijać naszą misję. Wspiera nas w tym nasze Zgromadzenie zakonne Misjonarzy Świętej Rodziny oraz indywdualni darczyńcy. To z myślą o nich powstał właśnie ten profil, bo ci, którzy śledzą nas na instagramie @margub.msf, YouTube margubmsf, Facebooku @MSFCuba przysyłają wiadomość: "chciałbym dołożyć swoją cegiełkę, jak mogę pomóc?" Zostań patronem naszej misji!
Na co przeznaczamy zbierane środki? Na zakup i dystrybucję żywności oraz leków osobom w skrajnym ubóstwie, dożywianie dzieci uczestniczących w katechezie, organizowanie rekolekcji, kursów ewangelzacyjnych czy dni skupienia, doposażanie i remont pomieszczeń do ewangelizacji i katechezy. To dzięki WAM - indywidualnym darczyńcom już teraz, każdego miesiąca, możemy dać trochę nadziei prawie 60 osobom, które nierzadko, krótko mówiąc, doświadczają głodu!
Nasi patroni za pośrednictwem mediów społecznościowych mogą zobaczyć Kubę od kuchni, taką jaką jest, w małych i dużych miejscowościach, na codzień i od święta. Fani dwóch kółek dowiedzą się z moich relacji dlaczego nie waham się nazywać Kuby "gravelowym rajem". Jako misjonarze mamy dostęp do miejsc, których nie pokazuje się gościom bajecznych kubańskich plaż i hoteli. Pokazujemy śmiech i łzy, a czasami i śmiech przez łzy :), czyli po prostu misjonarskie życie!
