Magdalena Czubaszek

Sopocki panteon zanim stał się urbexem, a potem domem techno, prezentował rozwój Sopotu od czasów NSDAP „w bardzo ładnej oprawie" - pisał dziennikarz „Zoppoter Zeitung”.

Kobiety wracały o trzeciej nad ranem w sukniach balowych i trzewikach. Miały śnieg w warkoczach i majtkach. Padały tak, jak szły, w kilkumetrowych zaspach.

Gdańsk był zawsze starym, zapatrzonym we własną historię, dziadem. Sopot naćpanym nastolatkiem. A Gdynia optymistyczną karierowiczką.

Znacie tę pisarkę z "Mars Room", powieści o więźniarkach. Tym razem poznacie z eseju o tirowcach.

Posiadanie rodowodu punkowego daje +100 do bycia cool w telewizji i korporacjach.

Vivian pisze: „nic tak nie koiło bólu i złości w sercu jak spacer przez miasto”.

Nie wiem, jak jest na Tinderze, ale wszyscy chyba piją, co? Dwie obce osoby. Przyda się balsam na zbliżenie, zniesienie granic i wstydu.

Czy mając za sobą tak wiele nieudanych przedsięwzięć można wierzyć w coś więcej niż w Mocnego Fulla?

Panie sączące prosseco z wysokich kieliszków, Panowie walący Harnasia na ławce w parku.

Oddycham naftyloaminą, środkiem owadobójczym i pyszniutką nikotyną. Patrzę na Marszałkowską. Mgła wypełniona światłami stopu staje się ostra.

James Nestor rok po roku przechodził zapalenie płuc. Czuł się wycieńczony. Zaczął więc szukać lekarstwa. Jeden z lekarzy powiedział: idź na lekcję oddychania. To, co przeżył na sesji Sudarshan Kriya zmieniło jego życie.

Franco Berardi w jednym z rozdziałów swojej książki pisze: „Is There an Autopilot in Human Evolution?”