Marcin Sergiusz Przybyłek - Patronite.pl

31

patronów

1 720 zł

miesięcznie

91 280 zł

łącznie

31

patronów

1 720 zł 91 280 zł

miesięcznie łącznie

Zostań Patronem

Fotomontaż zrobiony przez przyjaciela, Darka Samula, złożony z dwóch zdjęć wykonanych przez Krzyśka Ożoga. Zdobi skrzydełko powieści "CEO Slayer".

Na któreś urodziny żona zafundowała mi skok spadochronowy. Mam wrażenie, że spadam w śmierć. Niezapomnianie, nomen omen, przeżycie.

Mimo śmiertelnego strachu, jaki odczuwałem mknąc ku ziemi z chyżością przekraczającą 200 km/h, dzielnie uśmiechałem się do kamerzysty.

Kiedyś żeglowałem więcej, obecnie prawie wcale. Może wrócę jeszcze na Mazury.

Mój kochany pies Majki. Tutaj w czapeczce ze znakiem Rebelii z Gwiezdnych Wojen.

Jedna z moich prelekcji. Ile ich było? Setki, setki... Jestem pewien, że w tym momencie opowiadałem o jakimś więzieniu. Foto: Michał Żegota Birkowski.

Jako uczeń szkoły podstawowej zagrałem w dwóch filmach fabularnych. Tutaj kadr z obrazu "Podróż nad morze".

Tak wygląda ebookowa okładka zbioru "Grao Story". Trochę szkoda, że nigdy to nie wyszło w postaci papierowej.

Są tacy, którzy mówią, że "Kalina i Kaj" to kawałek całkiem przyzwoitej prozy. Niestety, wydany dawno temu, w ebooku, teraz niedostępny.

To zdjęcie wygląda jak wyjęte z photoshopa. Tymczasem nie wykonałem przy nim żadnej korekty. Ot, książki stojące na wielkiej fladze. Widzicie, jak ten orzeł się uśmiecha?

"Granica rzeczywistości", czyli pierwszy tom sagi "Gamedec" jest dla mnie bardzo ważną książką. Po pierwsze był to mój debiut, a po drugie początek największego dzieła mojego życia.

Można się śmiać. Tak wygląda człowiek przymierzający jedno z urządzeń obsługujących tak zwany VR.

Fani wykonują nie tylko koszulki, kubki i breloczki wykorzystując grafiki związane z sagami "Gamedec" i "Orzeł Biały". Zdarzają się też wytworne zakładki do książek.

Urodzinowy prezent od fanów z bliska.

Protest kobiet. Żadnej neutralności, żadnego stania obok.

Andrzeja Sapkowskiego poznać musiałem, bo moje pierwsze książki drukowało to samo wydawnictwo, co jego, czyli SuperNOWA. To bardzo... złożony człowiek. Jedno jest pewne: nie sposób się przy nim nudzić.

Thomas Mielke, niemiecki pisarz science fiction, jest bardzo wesołym człowiekiem. Tu udajemy, że widzimy statek kosmiczny. Zdjęcie zrobione podczas Międzynarodowego Festiwalu Fantastyki w Nidzicy.

Chris Achilleos był jednym z czołowych ilustratorów fantasy i science fiction. Wielka szkoda, że już nie żyje. Zdjęcie zrobione na jednym z Międzynarodowych Festiwali Fantastyki w Nidzicy.

W którymś z paradokumentów TVN'u zagrałem rolę podstarzałego, zgorzkniałego aktora, przesłuchiwanego w garderobie. Bardzo lubię to zdjęcie.

Tak wyglądałem jako zaopatrzony we włosy licealista. W tle mikroskop metalograficzny. Uwielbiałem oglądać w nim różne kamienie.

Tak wygląda maszynopis "Czasu silnych istot". Tekst liczy około 1 200 000 znaków ze spacjami. Dla porównania "Obrazki z Imperium" mają około 1 800 000 znaków ze spacjami, a "Orzeł Biały 2" - 1 400 000 znaków ze spacjami.

Od czasu do czasu odzywa się do mnie ktoś z "Pulsu Biznesu". Zawsze staram się pomóc i mówię, co wiem. Potem czasami jest to publikowane.

"Symfonia życia" to bodaj moja najlepsza powieść. Szkoda, że jest mało znana.

Na tym zdjęciu widać sześć moich książek, po pięć egzemplarzy każdej (w jednym przypadku jest to powieść rozbita na dwa tomy). To zdjęcie pokazuje, że objętościowo książka książce nierówna.

W młodości więcej rysowałem. Tu widać okładkę, jaką wykonałem na prośbę Ewy Lif-Perkowskiej do utworu "Le Masques" Piotra Perkowskiego, jej nieżyjącego już wtedy męża.

Garderoba to pierwsze miejsce, które musisz odwiedzić, gdy dotrzesz na plan (filmowy). Tutaj pozuję z Jaśminą (kostiumografką) i wizażystką. Wstyd się przyznać, ale nie pamiętam jej imienia...

Taki tort dostałem od fanów z okazji urodzin. Zdaje się, że 50.

Na planie "19+". Wśród młodych ludzi zapominałem o swoim wieku.

Na planie serialu "19+" razem z Dianą Dudlińską, która grała rolę Lucy.

Na konwentach bywa bardzo głośno, zwłaszcza o obrębie tak zwanych wiosek tematycznych. Podpisywanie książek w hałasie jest swego rodzaju wyzwaniem.

Przez cztery lata grałem rolę Aleksa w TVN'owskim serialu "19+". Zebrałem mnóstwo aktorskich doświadczeń i przekonałem się, że kwieciste koszule są bardzo twarzowe.

Wycinek japońskiej prasy mówiącej o grze "Gamedec". Nie jestem pewien, co tam jest napisane.

Jeden z moich fanów, Tomasz Rawiński, zrobił miniatury moich książek. Wyglądają niesamowicie. Mają skrzydełka, a w środku jest druk!

Od czasu do czasu otrzymuje od fanów różnego typu podarki. Tutaj zachwycam się zamrożonym w krysztale Torkilem Aymore'm, głównym bohaterem sagi "Gamedec".

Moim wiernym towarzyszem jest maltańczyk o wdzięcznym imieniu Majki. Majki jest "współautorem" wielu moich książek. Gdy je piszę, piesek grzecznie przy mnie... śpi.

Czasami usiłuję być elegancki. Nie zawsze to wychodzi. Foto: Krzysztof Ożóg.

Widok książek bardzo mnie uspokaja. Tu pozuję na tle jednego z regałów stojących w mojej sypialni.

Fotomontaż mojej skromnej osoby wpasowanej w zbroję Zbrojowca. Obraz wykonał Robert Rajszczak i fani.

Na jednym ze zlotów fanów cyklu "Orzeł Biały" zostałem przebrany za Czerwonego Kapturka.

Apartament gamedeca. Jedna z licznych lokacji w grze wideo "Gamedec".

Grę wideo "Gamedec" wydała firma Anshar Studios we wrześniu 2021 roku. Prace trwały cztery lata.

Pudełko gry planszowej "Gamedec". Dyrektorem artystycznym przedsięwzięcia był Tomek Maroński, ilustracje gadżetów i postaci wykonał Łukasz Matauszek, zaś autorem mechaniki był Jan Madejski.

Gra planszowa "Gamedec" została wydana przez cdp.pl w 2013 roku. To była naprawdę ładnie wydana gra.

"Skierkę" otrzymałem na Skierkonie w 2019 roku za całokształt twórczości literackiej. Jestem bardzo dumny z tej nagrody.

Okładka "Orła Białego 2" otrzymała laur najlepszej okładki roku w plebiscycie portalu Katedra.

"Orzeł Biały" to pierwsza część humorystycznej, pseudopatriotycznej sagi, która zawojowała serca wielu czytelników.

Widać tutaj całość sagi "Gamedec" wydaną w jednolitej szacie graficznej przez wydawnictwo Rebis. Mam nadzieję, że wkrótce dołączy tu część "zerowa", czyli "Gamedec: Love & Hate".

Na tej fotografii widać moje książki oraz zbiory opowiadań, gdzie zamieszczono moje krótsze formy. Brakuje tu "Ku gwiazdom" wydanego przez Wydawnictwo IX.

Obraz ten wykonał Marcin Jakubowski. Ilustracja przedstawia Torkila Aymore'a w Warsaw City, zastanawiającego się, czy znajduje się w realium, czy w grze doskonale imitującej rzeczywistość.

Tak mniej więcej wygląda moje miejsce pracy. Ekran, klawiatura i stukot klawiszy.

Tę fotkę strzeliła mi żona, gdy było potrzebne jakieś oficjalne zdjęcie mojej osoby promującej grę wideo "Gamedec".

Kiedy kończyłem pisać "Gamedeca 0", żona zrobiła mi takie zdjęcie. Dziwne, że nie widać zmęczenia, które wtedy odczuwałem.

Stare zdjęcie pokazujące czasy, gdy pracowałem jeszcze na laptopie. Nie było to zbyt wygodne. Zdaje się, że fotografia została wykonana w Dzień Pisarza.

Prelekcje prowadzę żywo, zawsze dając z siebie wszystko. Jak mówi przysłowie, "I give you my highest energy".

Jedna z moich prelekcji na Pyrkonie (poznańskim konwencie miłośników fantastyki). Opowiadam o grze planszowej "Gamedec".

Tak wyglądam, gdy na konwencie złapie mnie fan i poprosi o zadedykowanie książki.

W tym mundurze dość często pojawiam się na konwentach - promując w ten sposób sagę "Orzeł Biały". Staram się do niego doczepiać jak najwięcej zabawnych naszywek.

Zdjęcie wykonane na jednym z konwentów miłośników fantastyki. Mam dobry kontakt ze słuchaczami. W tle widać Dawida Zguda, jednego z moich najzagorzalszych fanów, autora niejednego fanfika związanego z moimi światami.

To jest dość oficjalne zdjęcie zrobione przez fotografa na jednym z Polconów. Autor zdjęcia: Sławomir Okrzesik.

Zdjęcie z gatunku "zamyślony autor". Rzadko pozuję w koszulach, a szkoda. Foto: żona.

Fotomontaż: młody ja na tle Warsaw City, miasta opisanego na łamach sagi "Gamedec", namalowanego przez Tomasza Marońskiego. Foto: Jarosław Bralski.

Fotka zrobiona na jednym z dawniejszych konwentów miłośników fantastyki. Może w Krakowie? Widać na niej, że nie rozstaję się z pomadką do ust. Bez niej strasznie mi wysychają. Niestety, nie pamiętam, kto wykonał tę fotografię.

Zdjęcie zrobione na Falkonie (lubelski konwent miłośników fantastyki). Zapewne mówiłem tam o arcyważnych rzeczach. Foto: Michał Żegota Birkowski.

Podczas wykładów na różnych konwentach, daję z siebie wszystko. Fotografowie mają gotowego modela, robiącego przeróżne miny i wykonującego czasami zabawne gesty. Foto: Michał Żegota Birkowski.

Na wakacjach bywam niezwykle rzadko, ale gdy mi się zdarzy, po prostu leżę, nic nie robię i pozwalam mózgowi się regenerować. Na tym zdjęciu jestem gdzieś w Egipcie, prawdopodobnie zimą.

Pamiętam, że fotograf (Krzysztof Ożóg) bardzo się męczył, gdy robiliśmy tę fotkę. Ustawienie światła i czasu tak, żeby kości były ostre, było nie lada wyczynem. Nie znam się na tym, ale bardzo doceniam zdjęcie.

Dawno temu nabyłem widoczny na zdjęciu miecz. Narsil. Krzysiek Ożóg, podczas pewnej sesji fotograficznej, stwierdził, że jest fotogeniczny i strzelił mi takie zdjęcie. Miecz z przodu, ja w tle.

Zdjęcie zrobione podczas nagrywania filmu promującego moją powieść "Gamedec: Czas silnych istot". Fotkę zrobił Krzysztof Ożóg, a film nagrywał Sanisław Mąderek.

Istnieje seria gier komputerowych pod zbiorczym tytułem "Hitman". Na tej fotografii (autor: Krzysztof Ożóg) usiłuję wcielić się w głównego bohatera.

Ten fotomontaż zrobił dla mnie Krzysztof Ożóg, fan, dziennikarz, trener biznesowy, fotograf. Nałożył na moją twarz obraz namalowany przez Marcina Jakubowskiego, znakomitego polskiego grafika. Ilustracja przedstawia Torkila.

Tak naprawdę nie palę. Jestem lekarzem i wiem, że to szkodliwe. To zdjęcie zrobiliśmy ze znajomym fotografem podczas zabawy w naśladowanie imidżu niektórych autorów. Ciekawe, czy ktoś odgadłby, kogo tu parodiowałem.

Tego zdjęcia (foto: Dariusz Samul) używałem swego czasu jako tła dla różnych mądrości wypisywanych na Facebooku.

Fotka zrobiona na skrzydełko okładki książki "Gamedec: Granica rzeczywistości". Trudno uwierzyć, że Ania (moja żona) zrobiła tę fotografię w wielkim pośpiechu, a ja naprawdę stoję na tle... telewizora :D

Jedna z fotografii zrobionych przez Dariusza Samula podczas akcji promującej moją powieść "Orzeł Biały". Mieliśmy wtedy spory ubaw.

Jedna z wielu fotografii, jakie zrobił mi przyjaciel, Dariusz Samul. Szukaliśmy wtedy najlepszego sposobu na przedstawienie mojej skromnej osoby. Wciąg go nie znaleźliśmy.

Dołącz do grona Patronów!

Wesprzyj działalność Autora Marcin Sergiusz Przybyłek już teraz!

Zostań Patronem

Jestem autorem książek, felietonów i podcastu, wykładowcą, aktywistą. Od lat pracuję dla zwierząt, w świecie, który tak bardzo je lekceważy. Znajduję najlepsze sposoby przekonywania, że istoty inne niż ludzie warte są uwagi i ochrony. Dziękuję, że chcesz być częścią tej trudnej i koniecznej pracy.

Piszę książki, publikuję artykuły, wykładam. Robię co mogę, by zwiększać świadomość neuroróżnorodności i praw człowieka w społeczeństwie. Promuję zdrowe wychowanie dzieci oraz budowanie relacji bez przemocy i lęku.