Tygodnik Powszechny

Katatrzyna Chlebny, aktorka: „Kierowca mówi do mnie: »co pani studiuje?« – i to ten pierwszy moment w życiu, kiedy możesz się pochwalić. Mówisz więc troszeczkę innym głosem: »ja… studiuję… polonistykę i – to jest ten moment! – aktorstwo«. Serce bije najgoręcej na świecie, a ten facet prawie że daje po hamulcach, patrzy na ciebie i mówi: »patrz pani, a mówią, że te aktorki to takie piękne kobiety!«”.

"Moi rodzice żyli w ciągłym napięciu, ciągłej niechęci i ciągłym milczeniu, które przerywały jedynie awantury i kłótnie. Istniała przemoc werbalna, wisiała w powietrzu. Bardzo źle się z tym czułem. Moment, w którym się rozstali, był dobrym wydarzeniem. Uznałem, że to słuszna decyzja. Przyklasnąłem im" - mówi Mak Wolski, autor książki „Nicuś".

„Ojciec chciał, żebym pracowała w fabryce zegarków, w wieku 16 lat zaszła w ciążę, urodziła dzieci i przestała się męczyć głupotą. Mówił, że to są wszystko diabły i że wszystkie aktorki to prostytutki…” - mówi Olena Leonenko-Głowacka, ukraińska pieśniarka i aktorka, wdowa po Januszu Głowackim.

Małgorzata Lebda, poetka: „Jako kobieta i jako poetka poczułam obowiązek wobec rzeki. Rzeki jako organizmu, który kojarzy mi się z kobietą, kobiecością. Zobaczyłam w tym szansę, by nas metaforycznie porównać. To zbiegło się też z protestami, w których braliśmy udział”.