Tygodnik Powszechny

„Najważniejszym dla mnie słowem w życiu codziennym jest słowo »tato«. Wzrusza mnie za każdym razem, gdy dzieci mówią tak do mnie, bo odkrywam się na nowo w tej roli. To słowo przez całe lata było zarezerwowane dla mojego taty. Gdy po raz pierwszy zwróciły się tak do mnie bliźniaki, uświadomiłem sobie, że nazwały mnie tym imieniem” - mówi pisarz w rozmowie z Katarzyną Kubisiowską.

„Los – obojętnie, czy pisany z litery dużej, średniej czy z małej – bywało, że przychodził i mówił: »panie kolego, koniec, teraz się bujaj!«” - mówi Wojciech Mann w rozmowie z Katarzyną Kubisiowską. Najnowsza rozmowa z Mannem już teraz dostępna jest dla patronów wyższych progów.

„W podstawówce byłem »Usiek«. Usiek był klasowym prymusem. I nagle coś mnie tknęło – i stałem się urwisem: wywróciłem ławkę, krzesło, złamałem linijkę, zacząłem krzyczeć. Dostałem brawa, wszyscy byli zdziwieni, że zobaczyli moją inną stronę. I ja sam wtedy siebie zobaczyłem. Przez moment byłem kimś zupełnie innym”.

„Ojciec chciał, żebym pracowała w fabryce zegarków, w wieku 16 lat zaszła w ciążę, urodziła dzieci i przestała się męczyć głupotą. Mówił, że to są wszystko diabły i że wszystkie aktorki to prostytutki…” - mówi Olena Leonenko-Głowacka, ukraińska pieśniarka i aktorka, wdowa po Januszu Głowackim.

Wojciech Bonowicz: „Moje doświadczenie z Broniewskim, bardzo wczesne, to oczywiście wiersz »Bagnet na broń«, który właściwie, gdyby go dzisiaj przetłumaczyć na ukraiński, byłby narodowym wierszem za naszą wschodnią granicą. Bo o czym jest ten wiersz? O tym, że są w ojczyźnie rachunki krzywd, ale teraz trzeba stanąć do obrony”.

Jerzy Jarniewicz, poeta i tłumacz: „Znalazłem w jakimś piśmie nekrolog: »Zmarł profesor X, wybitny specjalista od spółgłosek miękkich«. Gdy zobaczyłem, że można kończyć życie i zostać w pamięci jako wybitny specjalista od spółgłosek miękkich – coś we mnie zadrżało: może ja tak nie chcę?

„Dość szybko przyszła do nas świadomość, że czas, gdy dzieci są dziećmi, trwa cholernie krótko. Być może czytanie, być może refleksja nad czasem, na którą uczula literatura – a ona zajmuje się głównie tym, co było, a czego nie ma – daje kopa, żeby nie przegapić czegoś istotnego…” - mówi literaturoznawca w rozmowie z Katarzyną Kubisiowską.

Anna Janko, poetka: „Gdy miałam 16 i z jękiem rozczarowania samą sobą zwróciłam się do mamy: »nie rozumiem tego wiersza!« (chodziło o »Dworzec« Szymborskiej), mama siadła ze mną wtedy i zdanie po zdaniu przetłumaczyła mi go z wierszowanego na ludzkie. To było olśnienie”.

Mikołaj Łoziński, pisarz: „Moje doświadczenie było takie, że wszystko idzie w dobrą stronę: jak miałem 9 lat, skończył się komunizm, potem Polska weszła do NATO i UE. A za świadomego życia moich dzieci jest odwrotnie, choć są dopiero 10 lat na tym świecie: Brexit, Trump, w Polsce – wiadomo, a teraz jeszcze pandemia. Takie jest ich doświadczenie”.

W najnowszym odcinku Podkastu Powszechnego zapraszamy do wysłuchania rozmowy z wybitnym kompozytorem muzyki filmowej, Zygmuntem Koniecznym. Odcinek już dostępny dla Patronek i Patronów wyższych progów. Weź, słuchaj!

Barbara Sadurska za debiutancką „Mapę” otrzymała Nagrodę im. Witolda Gombrowicza. Zenon Kruczyński, były myśliwy, mówi o punkcie zwrotnym, który całkiem go odmienił. 🌱Weź, słuchaj i rośnij z nami!