Kim jestem?
Na co dzień trochę zmęczonym konsultantem biznesowym (zajmuję się wąską niszą badań i doradztwa w zakresie tworzenia środowiska pracy dużych korporacji), ale studia kończyłem zgodnie z moją wielką pasją bo studiowałem psychologię. Z zamiłowania od lat zagłębiam się jednak w filozofię, szczególnie tą egzystencjalną; kocham też film i literaturę. Kim jestem jednak przede wszystkim? Jak powtarza mi mój brat: ty to jesteś człowiekiem bardzo absurdalnym ;)
Dlaczego "Człowiek Absurdalny"?
Wbrew pozorom ta nazwa nie jest o mnie a o nas wszystkich. O naszym codziennym "widzę i pochwalam to co lepsze lecz wybieram gorsze"; a nawet naszym współczesnym "sam już nie wiem co widzę, bo bez przerwy ze zdumienia przecieram oczy (świat też jest absurdalny!)"; i co tak naprawdę pochwalam? Co jest lepsze? Co jest gorsze? Czym w ogóle jest różnica pomiędzy dwiema niby-skrajnościami? Czy to wszystko jest już nam wszystko jedno? Czy nie wybieramy tak naprawdę tylko na "czuja", jak dzieci we mgle, zupełnie po omacku?
Odpowiem absurdalnie: trochę tak, trochę nie.
Choć egocentrycznie wydaje się nam, że nasze problemy powstały wraz z naszym narodzeniem to całkiem niegłupi filozofowie nad przerażającą większością z nich zastanawiają się już od ponad 2500 lat. A od trochę ponad stulecia już naprawdę dosłownie potrafimy się babrać w naszym mózgu, w umyśle, jego świadomości i podświadomości (tak wiem, to grzebanie też bywa czasem jeszcze po omacku, ale już przynajmniej wiemy gdzie kopać).
Jasne, na sam koniec dnia z kierunkiem naszego życia jesteśmy zawsze tak naprawdę sami ale nikt nie zabrania nam czerpać z błędów, wypaczeń i absurdów ludzi, którzy nie tylko mierzyli się z tymi samymi pytaniami co my ale też na bazie swoich doświadczeń próbowali coś zostawić potomnym: powieść, traktat filozoficzny, film, esej, opisany eksperyment czy chociaż przesiąknięty emocjami wierszyk.
I o tym właśnie ma być Człowiek Absurdalny (kurczę, a miałem Wam odpowiedzieć "dlaczego?" ;/)
