Nazywam się Piotr Bukartyk, piszę do rymu i układam melodie, usiłując łączyć jedno z drugim. Próby wymyślenia takiej piosenki, żebym ja sam się jej nie czepiał, zajęły mi ostatnich 40 lat. Parę razy byłem blisko, po chwili jednak dochodząc do wniosku, że to jeszcze nie to. Czy dzieje się tak dlatego, że zwykle sam je śpiewam – nie wiem. W każdym razie próbuję i nie zamierzam się poddawać zwłaszcza teraz, w kwiecie wieku.
Piosenek tych – udanych czy nie, jednak moich dzieci przecież - uzbierało się z czasem grubo ponad pięć setek. Większości z nich udaje się zabrzmieć tylko raz, chwilę po napisaniu. Taki już ze mnie rodzic - jak żółwica – jajek znoszę bez liku, na płytę dociera niewiele.
I chyba stąd wziął się pomysł powołania do życia własnego, chroniącego resztę jaj wydawnictwa. Jego nazwa olśniła mnie w cudownym przebłysku twórczej inwencji, porażając prostotą najpierw mnie, potem kolegów w busie, a teraz – mam nadzieję – Was. Brzmi ona… (narastający odgłos werbla buduje napięcie)...
Fajnie??? Nie wiem jeszcze, czy będzie drugi człon, np. records, entertainment, mjuzik, czy usługi dla ludności, ale to nieważne. Ważne, że wiem, co robić, a jeszcze ważniejsze, że wiem, Z KIM to zrobię – PANIE, PANOWIE!
Nie wiem jeszcze, ilu Was jest, ale już się cieszę, że jesteście!
