"Nauka to jedna z największych przygód ludzkości. (...) A dla tych, którym udało się w niej wziąć udział, jest istotą ich życia".
Lee Smolin
Nie ma sensu mydlić sobie oczu. Nie wszyscy będziemy naukowcami i prawdopodobnie nikt z nas nie okaże się drugim Newtonem bądź Eisteinem, samotnie odsłaniającym karty przyrody. Jednak absolutnie każda osoba, mająca odrobinę samozaparcia i choćby przeciętną inteligencję, jest w stanie zadawać ważne pytania i poszukiwać odpowiedzi. Nie zawsze będą one satysfakcjonujące i będzie się zdarzać, że nie do końca pojmiemy ich istotę.
Mimo to, nawet fragmentaryczna wiedza jest ważna i zawsze będzie nieskończenie lepsza od ignorancji. Dlaczego? Bo chroni przed manipulacjami szarlatanów i naciągaczy. Bo pozwala na samodzielne kontemplowanie przyrody. Bo przybliża nas do zrozumienia wszechświata takim jakim jest, a nie takim jakim chcieliby go niektórzy widzieć. Bo pozwala docenić to jak żyjemy i czym obdarzyła nas nauka. Bo będziemy w stanie sensownie odpowiadać na pytania naszych latorośli i odpowiednio ukierunkujemy ich edukację. Bo umożliwia konstruowanie własnego, niebanalnego światopoglądu. I wreszcie, bo zaspokaja wrodzoną naszemu gatunkowi ciekawość.
Podejrzewam, że skoro tu wpadliście to pewnie mnie kojarzycie, ale niech formalności stanie się zadość. Nazywam się Adam Adamczyk i od... Ile to już czasu minęło? Właściwie całe swoje dorosłe życie regularnie czytam i piszę o nauce. Nie będę tu rozpisywał swojego życiorysu, bo nie uważam się za tak intrygującą osobę żeby Was zanudzać.
Chyba jedyne co istotne, a co dla starszych czytelników nie stanowi żadnej tajemnicy, to fakt mojego nietypowego wykształcenia. Choć spłodziłem ponad 300 tekstów związanych tematycznie z fizyką, astronomią i innymi naukami przyrodniczymi, nie wynikło to ani z mojego życia zawodowego ani edukacji. Ukończyłem równolegle studia prawnicze i historyczne, wykorzystując każdą wolną chwilę na zaczytywanie się o mechanice kwantowej, kosmologii i całej reszcie. Jestem zawziętym samoukiem i pasjonatem, dla którego wszechświat stanowi najlepszą odskocznię od wszelkich bolączek dnia powszedniego.
Wspominam o tym dlatego, że moje nastawienie determinuje twórczość. Czy prowadziłbym lepszego bloga pisząc o prawie albo o historii? Nie. Kiedy nauka staje się obowiązkiem i otacza nas bez przerwy, przestaje być pasją, zabija w nas małego odkrywcę. Wszyscy znamy to ze szkoły. Poza tym "zawodowiec" traci gdzieś po drodze cenną umiejętność rozmowy z laikiem. Zapomina o swojej własnej fascynacji i tym co go napędzało gdy sam zaczynał swoją wędrówkę.
Ja jestem człowiekiem z gminu, pasjonatem owładniętym manią zadawania pytań. I do podobnych sobie osób kieruję moje teksty. Sądzę, że dzięki temu tak świetnie się rozumiemy.
Blog pod obecną domeną funkcjonuje od kilku lat. Podkreślam słowo "blog", bo nie wiedzieć czemu, wielu przybyszów z zewnątrz nazywa go serwisem lub portalem. Ale wierzcie mi na słowo: Kwantowo.pl pozostaje prywatnym przedsięwzięciem, tworzonym przez jednego autora i odzwierciedlającym jego pasję oraz w pewnym stopniu osobowość.
W drodze praktyki utrwaliło się kilka podstawowych form publikowanych tekstów. Pierwszą i najważniejszą są bez wątpienia artykuły popularnonaukowe. Bywają stosunkowo długie i z zasady przybliżają czytelnikom wybrane zagadnienia z zakresu mechaniki kwantowej, fizyki cząstek elementarnych, fizyki teoretycznej, astronomii bądź kosmologii. Niemal zawsze podaję przy nich zalecaną literaturę uzupełniającą: dla sceptyków oraz ambitnych, pragnących poszerzyć horyzonty. Drugą formą są teksty quasi-filozoficzne, czy raczej racjonalizujące. Nie tyle mają przekazywać wiedzę co zmusić do myślenia i sceptycznego spojrzenia na naszą irracjonalną rzeczywistość. Trzecia forma to wpisy ciekawostkowe, najczęściej w formie różnych list lub zestawień. Szczególną atencją cieszą się teksty typu "5 rzeczy, które powinieneś wiedzieć o...", publikowane przy okazji ważnych wydarzeń naukowych. Zresztą, najlepiej wskażę kilka przykładów:
Poza tym wszystkim publikuję również recenzje świeżej literatury popularnonaukowej, od czasu do czasu działam na YT i wyśmiewam pseudonaukę w serii "Głupota na niedzielę".
A na koniec Łuna, maskotka Kwantowo.pl. ;)
Skoro już Patronite udostępnia taką usługę, pozwolę sobie zawiesić tu drobną propozycję. Mianowicie, Kwantowo.pl chętnie przyjmie oficjalną pomoc sponsorską od niemal dowolnej instytucji (choć chyba najlepiej dla obu stron aby była ona związana z nauką, oświatą lub technologiami). Zależnie od oferowanej kwoty może być to mecenat całego bloga lub np. tylko określonej serii wpisów (np. comiesięcznych przeglądów naukowych newsów). Ze swojej strony postaram się aby czytelnicy wiedzieli dzięki komu Kwantowo prosperuje, a pod artykułami lub w bocznym menu pojawi się odpowiedni baner i link.
Zapraszam do kontaktu mailowego: adamczyk@kwantowo.pl
Pomóż, udostępniając profil!
