Od lat gromadzi się wokół mnie zacne grono Czytelników. Widać to na moim profilu na Facebooku, gdzie liczba i jakość interakcji – tych wszystkich merytorycznych komentarzy i opinii – składa się na istotną wartość dodaną. Jako lider tej społeczności mam poczucie, że robię coś wartościowego.
I zamierzam robić to dalej. Bez presji innej niż czas (z którą jestem "zaprzyjaźniony"), bez dręczącej myśli, że zaniedbuję inne obowiązki, bez „dobrych rad” typu: „ale znajdź jakiś inny temat, bo Ukraina już ludzi nie interesuje. Od wojska też pozwól im odpocząć”. Poznałem "DNA wojny", specjalizuję się w polityce obronnej, rzucam na to wszystko refleksję socjologiczną; wiem, że na dłuższą metę nie jest to oferta dla masowego Czytelnika, ale dla "moich" już owszem. Będą więc kolejne artykuły i książki, być może praca głosem i obrazem. Ale potrzebuję do tego Waszej pomocy, Was jako Patronów. Pięknie dziękuję za wszystkie donacje i obiecuję (słowami jednego z moich dobrych kolegów): będzie furczeć!
Tym zaś, którzy dopiero mnie poznają, przedstawiam krótkie bio:
Nazywają mnie „pierwszym polskim blogerem wojennym”. W mediach - przede wszystkim ogólnopolskich - pracuję od 2000 r., obecnie jestem freelancerem (choć współpracuję też z portalami Interia.pl i Polska Zbrojna), autorem blogu bezkamuflazu.pl.
Udzielam się jako wolontariusz w Ukrainie.
W latach 2009-2014 prowadziłem blog zAfganistanu.pl, na podstawie którego ukazała się książka „zAfganistanu.pl. Alfabet polskiej misji” (2011 r.). Jestem też autorem dwóch powieści poświęconych Polakom biorącym udział w afgańskiej wojnie – „Ostatni świadek” (2013 r.) i „(Nie)potrzebni” (2014 r.), oraz współautorem albumu pt.: „Polski Afganistan. (Foto)historia największej operacji Wojska Polskiego od czasu II wojny światowej”.
Wydałem też powieść toczącą się w realiach konfliktu na Ukrainie pt.: „Uwikłani” (2015 r.).
Jako współautor brałem udział w przygotowaniu dwóch kolejnych pozycji książkowych: cyklu reportaży „W naszej pamięci. Irak, Afganistan – 2003-2014” (2016 r.) oraz Dziennika dowódcy Rosomaka (2017 r.).
Rok później wszedłem na ścieżkę klasycznej political/war fiction – wówczas ukazała się moja powieść „(Dez)Informacja”, traktująca o rosyjskiej wojnie hybrydowej przeciw Polsce. Pod koniec 2019 r. opublikowałem powieść pt.: „Międzyrzecze. Cena przetrwania”, osią akcji czyniąc hipotetyczną wojnę polsko-rosyjską. Wydany w 2021 r. „Stan wyjątkowy” to opowieść o Polsce trawionej poważnym kryzysem humanitarnym, zagrażającym jej integralności.
Recenzenci trzech ostatnich pozycji często podkreślają moje umiejętności predykcyjne. Twierdzą przy tym, że choć książki są pesymistyczne – ilustrujące poważne problemy współczesnej Polski i Polaków – to zarazem stanowią przesłanie sygnalisty, warte szerszego rozpropagowania.
W 2023 r. - wraz z gronem zacnych współautorów - wydałem książkę poświęconą najnowszej odsłonie wojny w Ukrainie. Nosi ona tytuł "Z wami wolność. O wojnie i z wojny". W lutym 2024 r. na rynku ukazała się moja samodzielna pozycja książkowa "Zabić Ukrainę. Alfabet rosyjskiej agresji". Jak twierdzą krytycy, bodaj "najlepsze kompendium wiedzy na temat wojny rosyjsko-ukraińskiej".
Za swoją pracę otrzymałem kilka nagród, m.in. "Diament Publicystki" serwisu Patronite (2024 r.), Buzdygana (2013 r.), określanego mianem „wojskowego Oscara” oraz Zieloną Gruszkę (2011 r.). Uhonorowano mnie także Brązowym (2008 r.) i Srebrnym (2010 r.) Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju. Od 2013 r. jestem dumnym posiadaczem Odznaki Honorowej 6 Brygady Powietrznodesantowej.
Z wykształcenia jestem socjologiem zakulisowych wymiarów rzeczywistości społecznej. Prywatnie – mężem, ojcem, „psiarzem”.
Autorami zdjęć użytych w galerii i wizytówce są: Dariusz Prosiński, Michał Zieliński, Marcin Wójcik - fotoreporterzy, z którymi współpracowałem podczas wojennych wyjazdów. Wykonano je w Afganistanie i w Ukrainie. Za projekty graficzne okładek odpowiadają: wydawnictwo Warbook (11) oraz Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej (1).
Autorem zdjęcia profilowego jest Grzegorz Skonecki
