Kaczyce
Jak yny aspóń kapke popadało, to na placu przed chlywym były jedne jedyne ptoki, co były skyrs tego rade – kaczyce a liwy. Kaczyce jak yny poczuły, że kapie z nieba, to hned hyrtónie wycióngały do wyrchu a jak uż nakapało całóm kałuże, to pucowały se pióra a kómpay sie jako dziecia w lecie w rzyce. Bo kaczyce to sóm ptoki, co patrzóm ku wodzie, dycki było tak, że jak jich gdo mioł przi chałupie, to nejlepszy jak wykopoł jakómsik dziure, doł tam folije a wloł do postrzodka wode. Jak kole chałupy był staw, abo rzyka to uż było ganc fajnie, bo kaczyce rade pływajóm. Ale dycki nejważniejsze, coby kaczyce miały na placu pore starych garców z wodóm a coby były dycki pełne. Kaczyce sie przeogrómnie rade czochrajóm, gdo jich widzioł tyn wiy. Kaczyca poradzi wlyźć cało do garca, aji jak je niewiela wiynkszy od nij a srandownie sie kómpie. Nejprzód głowóm a hyrtóniym wode podciepuje do wyrchu, jakby chciała se namoczać całe pleca a potym trzepie lotkami, coby sie schłódzić. Jak zacznie padać, to wiela razy je tak, że kaczyce gónióm po placu, jakby sie radowały, że jim Pónbóczek posłoł kapke wody z nieba. Dycki chodzóm pospołu z inkszymi kaczycami, jedna za drugóm a kiej sie jedna kansik straci, to ryczy a woło swoji kamratki a hned zaś sóm pospołu, bo jedna kaczyca cióngnie ku drugij – inakszy jako baji kury, ty se chodzóm same. Co eszcze robióm kaczyce jak przidóm ku wodzie? Na, dzióbym zaczynajóm cyckać wode a dycki tam cosik dobrego na ozajst nóndóm – możne zorko obilo, chroboka, lebo kónsek trowy. Choć kaczyce wiela razy sóm niymie, to jak zacznóm cyckać wode, to wszyscy wiedzóm, że prziszły na plac. Sóm kaczyce, co poradóm furgać a dycki gaździno miała z nimi kapke kurowodów, bo poradziły przefurgnónć na drugóm stróne pola abo kansik do lasa a wtynczas trzeja było iść jich chledać, bo przeca by jich było szkoda. Lepsze sóm kaczyce, co yny chodzóm po placu, óny sóm biołe a ciynżki, bo jich gaździno chowie na miynso. Kaczyce sóm żyrne, gor ty biołe a ty co sóm skrziżowane z liwami. Jak gazda jim chynie uwarzóne ziymnioki, lebo baji liści z keleruby, to hned tego ni ma. Jak sie nazeróm, to idóm sie napić a potym se legnóm kansik pod stróm, styrczóm dziób pod lotko a spióm. Nejgorszy jim je kiej je hyc, bo majóm na sobie hrubóm worstwe piór, tóż yny dziób otwiyrajóm a nejradszy wtynczas idóm sie schrónić do chłódnego chlywa. Nó, ale wiycie żywobyci każdej kaczycy sie kiejsi kónczy, bo sie jich chowie na miynso, ale jak jich trzeja zabić, to wiela razy gazdowi jich je żol, bo przeca dresiły za nim jako psy. Gdo mo na placu wiyncyj kaczyc, to musi se dować pozór, coby nie przitłoczyć jejich gówna, bo kaczyca sro kany chce. Prawi sie przeca, jak człowiek cosik rzeknie z nienazdanio, że je takowny jako kaczyca, co idzie po ceście a naroz drzist z rzici. Kaczyce sie wiela razy niechało na wajca – oto kaczora a ze dwie samice sie niechało a kaczyca też zasiadła na wajcach. Każdy kaczor mioł swój plac, baji pod strómym a dycki tam siedzioł. Jak żech bywoł na Podlesiu, to żech mioł takownego starucnego kaczora, co siodowoł pod smrekiym. A eszcze na baby sie prawiło, że chodzóm jako kaczyce, jak miały krótki klepeta abo jak były małe. Mój Starzik mi dycki prawił, że jak gaździno kiejsi upiykła kaczyce, to cery dostały po lotku – coby hned wyfurgły z chałupy, óna se niechała hyrtóń – bo regiruje głowóm a gazdowi dała klepeto – bo Nejwiyncyj drepsi po placu. A jak była na kogosik nasrano, to mu dała rzić z kaczycy, tak to bezmala było.
Gwara Śląska Cieszyńskiego
Trwa ładowanie...