Galoty
Kiejsi hań downij yny chłopi a syncy nosili na rzici galoty. Baby miały na sobie spodki a suknie - ni mógło być inakszy, takowne były czasy. Po galotach lza było poznać gdo je chłop a po spodku a po sukni, gdo je babóm. Terazy jednako z tym uż rostomajcie bywo, bo aji chłopi se oblykajóm spodki, bo wiycie świat sie zmiynio a ponikierym ludzióm sie w głowie wszystko obraco na rymby. Jak sie podziwómy spadki oto z pindziesiónt roków tymu, to galoty oblykali gor chłopi a baby też, ale yny do roboty, baji do odbywanio, lebo do kidanio gnoja. W żywobyciu każdego chłopa galaty były dycki. Nejprzód to były galatki, jak oto chłapcowi było trzi, sztyry roki a potym nieskorzij uż były galoty aż do trówły. Każdy chłop mioł dycki rostomajte galaty – na każdo. Na muzyke, do kościoła a na wiesieli. Nó, Nejwiyncyj mioł tych tych na każdo, co w nich drepsił po chałupie, odbywoł, robił cosik w szopce, we stodole, lebo na placu. Aji sztyry pory mioł wrażóne do odmaryje a ty, co w nich chodził wieszoł baji na rechli, abo kansik na stołku. Jak yny galoty były zamazane, to gaździno sie uż na nich nie poradziła dziwać a hned były na rómpli, choć gazda, jako każdy chłop by w nich drepsił eszcze aji pół roku. Galoty na każdo ni miały na dziedzinie lachko, bo roz były zmazane od gnoja, inkszy roz od ziymie, ale na to były, tóż darmo. Jak sie potargały, to sie jich zaficowało, jak były uż fest zmazane to chłop jich oblykoł na nejgorszóm robote a kiej baji było fest zima, to ty gorsze galoty sie oblykało na ty lepsze, bo kiejsi sie wiyncyj robiło na mrozie kole chałupy. Inakszy było z galotami, co chłop oblykoł do kościoła, ty se leżały w odmaryji a czakały na niedziele, coby uwidzieć kapke świata, ale yny kapyneczke, bo oto chłop szoł w nich porzykać a potym wiela razy do gospody, coby wartko wypić piwo, tóż nic moc. Co inkszego galoty, co jich chłop oblykoł, jak szoł na muzyke. Ty też leżały, lebo wisiały na wieszoku w olmaryji, ale choć jich gazda oblyk roz za czas, to za to sie dycki wyskokały tak, że potym miały dość aji na miesiónc. Eszcze były ty galoty, co pospołu z kabotym a z westóm wisiały na jednym wieszoku. Ty trzi wieca to był ancug. Ty galaty widziały nejmiyni świata, bo yny roz za jakisik rok a wiedziały, że na kóniec se isto legnóm z chłopym w trówle. Z galatami było czasym aji kupa srandy, podobnie jako z gaciami. Bo wiycie, gor starzicy nosili po chałupie takowne galaty, co uż były zasmerdziane, zmazane a potargane. Chowali jich przed Stareczkóm, a óni jich nie poradzili nónść. Bo Starziczek sie boli, że jak ty galoty, co uż majóm ze trzicet roków, Stareczka nóndóm to jich na ozajst wyciepióm. W tych galotach Starzik wiela razy sie puścili ku dziedzinie, tóż było z tego śmiychu a ostuda. Kupa razy sie stało, że gazda stłósnół a fórt oblykoł na muzyke ty same galoty, co jich mioł dobre pore roków tymu. Potym jak tańcowoł, to sie mu potargały na rzici a trzeja było warto drepsić ku chałupie, bo pół dziedziny sie śmioło ku zejscaniu. Jednako kieby ni galoty, to by nie było kupa wiecy zrobionych kole chałupy a na gospodarce, tóż każde galaty, co jich chłop mioł na rzici były worce złota. Ty zamazane, co smerdziały, ty co jich oblykoł do kościoła a aji ty, co w nich drepsił na muzyke. Wiycie Rostomili, robota, balandrowani a rzykani na Cieszyńskij Ziymi były dycki, yny jich trzeja było powieszać, jako galoty – jedne na rechli, inksze na wieszoku a eszcze inksze pieknie schowane w szuflodzie.
Gwara Śląska Cieszyńskiego
Trwa ładowanie...