Choć Tony Mowbray nadal rozwija swoje ulubione formacje 1-4-2-3-1 oraz 1-3-4-3, Sunderland nie wydaje się być przywiązany do żadnego konkretnego stylu gry, a kluczem do sukcesów Czarnych Kotów nie są ani kształt, ani styl, lecz ciężka praca i agresywny wysoki pressing w środku pola.
W obronie naciskają wysoko, ale głównie na drugą linię rywala odpuszczając całkowicie obrońców. Pressing w środku pola odbywa się na wąskim i ciasnym obszarze, aby zagęścić centrum i zmusić rywala do błędu. To sprawia, że po odzyskaniu piłki mają z reguły kilka opcji do szybkiej progresywnej gry. Ustawiają się blisko rozgrywających asekurując zawsze tę strefę głębiej ustawionym pomocnikiem oraz dodatkowo jednym lub dwoma zawodnikami ustawionymi za nim.
Pod odzyskaniu piłki grają bardzo szybko. Dominują w meczu pod względem posiadania piłki, ale nadrzędnym celem są zawsze podania do przodu. Sunderland szybko przedziera się przez środek pola, a szukając podań na wolne pole korzystają z odmiennych wariantów: piłek przelotowych, długich podań, dośrodkowań, ale również kombinacji krótkich zagrań. Wszystko jest dozwolone byle zdobyć teren.
Atakując są dość elastyczni, a w fazie przejściowej płynni i nieprzewidywalni. Dość często wykorzystują skrzydła. Ich szeroka gra nie dąży jednak tylko do dośrodkowań, ale polega na budowaniu kombinacyjnej gry w szerokich obszarach. Wykorzystują dostępną tam przestrzeń, ale myliłby się ten, który sądziłby, że gra skrzydłami jest podstawą ich systemu. To tylko wariant, z którego korzystają, gdy nadarzy się okazja. Nie stronią od dośrodkowań, zwłaszcza z prawej flanki, ale potrafią zmienić szybko strony i zdobywać teren szybkimi kombinacjami podań.
Ofensywa Mowbray'a opiera się na atakowaniu przestrzeni i swobodzie wybranych zawodników w indywidualnych próbach wypracowania przewagi.
Profil menedżera z taktyką do FM23:
https://tacticof.com/managers/tony-mowbray-3/
tactic of...
Trwa ładowanie...