tactic of...

Antonio Conte niemal zawsze ustawia drużynę w wariancie 1-3-4-2-1, który doskonale pasuje zarówno do posiadanych w Tottenhamie zasobów, jak i preferowanego przez włoskiego pragmatyka kształtu 1-3-4-3

Roma ustawia się 1-3-4-2-1, które Mourinho łączy z ulubionym niskim blokiem oraz bardzo ustrukturyzowanym podejściem do gry z dala od tercji ofensywnej.

Julian Nagelsmann wykorzystuje system 1-4-2-3-1 elastycznie dostosowując taktykę do umiejętności swoich zawodników, co widać bardzo wyraźnie przede wszystkim w grze na skrzydłach, które są głównym motorem napędowym niemieckiej drużyny i gdzie Bayern posiada duży wybór piłkarzy o różnej charakterystyce.

Emma Hayes odeszła od swojego ulubionego ustawienia trójką z tyłu i potwierdziła własną elastyczność stosując w tym sezonie przede wszystkim formację 1-4-2-3-1, choć nadal potrafi płynnie dostosować się do sytuacji. Dlatego jej Chelsea możemy zobaczyć także w kształcie wyjściowym 1-3-4-2-1 lub 1-4-3-3.

Zawodnicy Artety potrafią zdobyć teren ustawiając się bliżej siebie i próbując krótkich szybkich kombinacji podań, ale to gra w półprzestrzeniach oraz przewaga liczebna na skrzydłach stały się wyróżnikiem stylu Arsenalu w tym sezonie.

Samapoli stosuje różne formacje taktyczne, choć w jego podejściu od dawna widać chęć do organizowania gry wokół kształtu 1-4-3-3. W Sewilli nie stroni jednak od 1-4-2-3-1 czy 1-3-4-3, aż po 1-5-4-1.

Choć Tony Mowbray nadal rozwija swoje ulubione formacje 1-4-2-3-1 oraz 1-3-4-3, Sunderland nie wydaje się być przywiązany do żadnego konkretnego stylu gry, a kluczem do sukcesów Czarnych Kotów nie są ani kształt, ani styl, lecz ciężka praca i agresywny wysoki pressing w środku pola.

Agresywny i zorganizowany pressing to najważniejszy wyróżnik gry Benfiki pod kierunkiem Rogera Schmidta. Ich wyjściowe ustawienie to 1-4-2-3-1, ale na boisku najczęściej przyjmują kształt 1-4-1-3-2. Ich największą siłą jest intensywność zarówno posiadania, jak i odzyskiwania piłki. Lubią grać na małej przestrzeni w przewadze liczebnej nie forsując bez potrzeby progresywnej gry.

Fernando Santos mając do dyspozycji pokolenie bardzo utalentowanych graczy ustawia swoją drużynę w bardzo ustrukturyzowanej formacji 1-4-3-3, rzadziej 1-4-2-3-1 (w bardzo defensywnej mentalności). Częstych schematem jest jednak po objęciu prowadzenia przechodzenie na kontratakujące 1-4-1-4-1.

Erik Ten Hag przebudował Manchester United do kształtu 1-4-2-3-1 z kluczową rolą Bruno Fernandesa, co nie jest ani oczywiste, ani łatwo widoczne, ale ma swoje konsekwencje w taktycznej transformacji zespołu, którą można streścić trzema słowami: intensywność, szybkość, atak.

Upływa 19 miesięcy od uruchomienia strony tacticof.com, siedemnaście mojej obecności na Patronite oraz trzynaście od uruchomienia kanału na YouTube, a od kilku godzin Encyklopedia Football Managera spoczywa w samochodach kurierskich i paczkomatach w całym kraju. W przyszły rok wchodzę z kolejną energią i nowymi pomysłami. Oto kilka z nich.