Guardiola rzadko odchodzi od ustawienia 1-4-3-3. Niemniej jednak, Pep wykorzystuje ten kształt jedynie jako podstawę do określenia pozycji wyjściowych swojej drużyny. Manchester City Guardioli jest klasycznym przykładem systemu gry pozycyjnej.
Gdy są przy piłce, przemieszczają się dość swobodnie w różne rejony boiska, więc 1-4-3-3 staje się niczym innym, jak tylko punktem wyjścia do rozwinięcia.
Chociaż nieustanne rotacje pozwalają graczom poruszać się stale pomiędzy strefami, to ruch oraz aktywność środkowego ofensywnego pomocnika (De Bruyne) jest kluczowy dla dalszego rozwoju akcji. Zejścia do prawej półprzestrzeni tworzą tam przeciążenia i zachęcają do wyjść z głębi niżej ustawionych środkowych pomocników (Rodri, Gundogan, Silva). Z kolei przeciążenia na skrzydłach pozwalają na dostęp do ulubionych kątów przejścia przez obronę rywali, co kończy się zazwyczaj albo strzałem, albo ostatnim podaniem.
Ważnym elementem taktyki Guardioli jest to… kto usiądzie na ławce rezerwowych (sic!). Zazwyczaj Guardiola wybiera jednego bardziej tradycyjnego środkowego obrońcę (Stones, Ake) ustawiając go na jednej ze stron. Wówczas boczny obrońca po przeciwległej stronie (odpowiednio Cancelo lub Lewis) otrzymuje zadanie wyjścia za pierwszą linię nacisku rywala.
City lubi konstruować swoje ataki pozycyjne w oparciu o ustawienie 3-2. Jeden z bocznych obrońców schodzi wówczas do środka tworząc trójkę z tyłu, podczas gdy drugi przesuwa się wyżej, aż za pierwszą linię nacisku, gdzie wraz z defensywnym pomocnikiem (Rodri) tworzą tymczasową parę pivotów. Pozwala to na granie przez środek krótkimi podaniami w bliskim kontakcie z wyżej ustawionymi partnerami.
W tercji ofensywnej City stosują szerokie trójkąty z jednoczesną rotacją na tych pozycjach i obiegami do środka, co z reguły prowadzi do uwolnienia jednego z rotujących zawodników. Jeśli drużyna Guardioli wejdzie dzięki temu w półprzestrzeń między obrońców przeciwnika, ofensywni gracze (Mahrez, Foden, Grealish, Silva) dostają wolną rękę do podjęcia indywidualnej akcji.
W obronie Manchester City ustawia się wysoko, lecz wąsko z dużą ilością przestrzeni pozostawionej na bokach, świadomie zachęcając rywala do zejścia do boku, co z jednej strony ogranicza opcje rozegrania, a z drugiej powoduje natychmiastową zmianę kierunku pressingu i przeładowanie strefy, którą wybrał przeciwnik.
Profil menedżera i taktyka do FM23:
https://tacticof.com/managers/pep-guardiola-3/
tactic of...
Trwa ładowanie...