26 kwietnia 2019 roku uwierzyłam w moc Internetu i uruchomiłam autorski projekt internetowy Sassy Silesian. W ciągu wielu lat podróży po Śląsku zdołałam zgromadzić całkiem sporo ciekawych materiałów na temat naszej kultury i historii, którymi chciałam się podzielić... A najlepsze miało dopiero nadejść! 

Co robię? Zwiedzam nieoczywiste miejsce i opowiadam Wam o nich...

...uczestniczę we wspaniałych wydarzeniach...

Chociaż będę Ci bardzo wdzięczna za wsparcie dalszego rozwoju mojego projektu, to jest jeszcze coś...

Koszmar bezdomności zwierząt. W 2011 adoptowałam Tusia (po lewej) z katowickiego schroniska... i machina ruszyła. Chociaż Tusio odszedł w wieku 11 lat, to wciąż nade mną czuwa i motywuje mnie do niesienia dalszej pomocy. Tusia (po prawej) została znaleziona cztery lata temu w trakcie naszej wycieczki rodzinnej. Z uwagi na koszmarne rany, wymagała natychmiastowej amputacji ogonka. I tak już została. Aktualnie, w chwili zakładania profilu, pod moją opieką znajduje się 13 kotów.

Te malutkie kruszynki, Surja i Shanti, przyjechały do mnie aż znad morza. Teraz czekają na sterylizację... a chętnego na zaoferowanie domku "w dwupaku" brak, więc tak sobie tu mieszkają.

Kilkunastoletni kocur z FIV (kocim HIV)? Proszę bardzo. Złapany, od kilku lat w nowym domu. Ta naderwana trzecia powieka została pięknie zszyta, a oczko do dziś ma się świetnie. Ale to wszystko kosztowało mnóstwo stresu... i pieniędzy.

Od lewej: adoptowana z Fundacji Pomagamy Kotom by Znalazły Dom Zoja (złapana w zimie na terenie likwidowanej kopalni); adoptowany jako senior z tejże fundacji dwudziestoletni obecnie Rademenes z rakiem wątroby; znaleziony przy garażach Laluś, od 2012 roku jesteśmy nierozłączni. Chłopcy mają nadczynność tarczycy, w związku z czym dwa razy dziennie przyjmują Apelkę.

Czasem, niestety, jest tak. Brutusa przygarnęłam już jako seniora. Szybko okazało się, że pracuje mu 1/4 jednej nerki... i tyle. Udało mu się dać kilka miesięcy fajnego życia, później było już tak...

Ale dla takich chwil po prostu warto to robić, a takich jest większość!

Wiem, że czasy są ciężkie... a ja być może naiwna. Wiem też, że te koty na mnie liczą i że mają tylko mnie. Codziennie dostają najwyższej jakości karmę i wszelkie niezbędne lekarstwa. Są pod stałą opieką najlepszych weterynarzy... no, a ja pomału nie wyrabiam. Prowadzę dom stały, dom tymczasowy, geriatryk, sierociniec, a dla siebie chyba trochę oddział leczenia nerwic ;)

Jeśli tylko możesz, proszę, pomóż! Uśmiechniemy się już za jedną puszkę miesięcznie. 

Każdy z Patronów uzyska ponadto możliwość uczestniczenia w moich wyjazdach i wycieczkach. Masz krzepę na dalekobieżne górskie wędrówki? Lubisz biegać w terenie? Albo eksplorować walące się pałace? To super! A jeżeli jeszcze wrzucisz piątaka na kociaka, to możemy częściej łączyć siły!

Każdemu z osobna i wszystkim Wam kolektywnie DZIĘKUJĘ! :)