Strategy&Future

Znów zaskakują nas nowe doniesienia o zastosowaniu w działaniach wojennych w konflikcie ukraińskim sprzętu bojowego w sposób niekonwencjonalny. Niedawno byliśmy świadkami przerobienia przez Ukraińców starych bezzałogowych samolotów rozpoznawczych Tupolew Tu-141 i Tu-143 na improwizowane pociski klasy Cruise. Za ich pomocą rażono kilka celów w głębi Rosji, w tym lotnisko, na którym stacjonowały bombowce Tu-95 i Tu-22M. Niektóre z ukraińskich samolotów pocisków doleciały nawet w pobliże Moskwy, Rosjanie nie mogą się już zatem czuć na swoim terytorium całkowicie nietykalni.

Weekly Brief 4–10.03.2023

W obrębie populacji bogactwo powstaje w serii małych zakładów opartych na prawdopodobieństwie. Nassim Nicholas Taleb, „Skin in the Game”

Weekly Brief 18–24.02.2023

W części pierwszej niniejszego artykułu przedstawiono podstawowe dane techniczne zestawu 9K720 Iskander, podkreślając jego zdolność do działania w dużej mierze autonomicznego oraz duży zasięg wystrzeliwanych przez niego pocisków, które ponadto potrafią manewrować i są bardzo trudne do zestrzelenia.

Ale nie wiedzieć, co się wydarzyło, zanim się urodziłeś, to pozostać dzieckiem na zawsze. Bo czymże jest życie człowieka, jeśli poprzez pamięć historii nie jest splecione z życiem przodków naszych? Marcus Tullius Cicero, „Orator ad M. Brutum”

Czy sytuacja (strategia) MAD (Mutual Assured Destruction – wzajemnego zagwarantowanego zniszczenia) już niedługo przestanie obowiązywać, a gwarantowana przez nią równowaga strachu (balance of terror) odejdzie do historii jako jeden z ostatnich reliktów (pierwszej) zimnej wojny?

Niedawno opublikowany w S&F artykuł Marka Budzisza dotyczył raportu brytyjskiej organizacji RUSI na temat działań powietrznych podczas obecnego konfliktu ukraińskiego [1] [2]. Niniejszy artykuł do pewnego stopnia można potraktować jako jego uzupełnienie.

Z pięciu domen wojny: lądu, morza, powietrza, kosmosu i cyber tylko ta ostatnia została od początku do końca stworzona przez człowieka i w dużej mierze z tego powodu (ale i dlatego, że jest „niematerialna”) jest też najbardziej zmitologizowana. W tym kontekście wystarczy wspomnieć niemal powszechne oczekiwania odnośnie do rosyjskich „obezwładniających” cyberataków wiosną zeszłego roku.

W niniejszej części artykułu kontynuujemy ogólne przedstawienie zagadnień poruszonych szerzej w książkach: A: „Współczesne trendy w polityce bezpieczeństwa kosmicznego”, red. Małgorzata Polkowska, Warszawa 2020 [1] oraz B: „Nowa cywilizacja kosmiczna. Satelity w służbie Ziemi”, red. Zdzisław Brodecki, Katarzyna Malinowska,Małgorzata Polkowska, Warszawa 2019 [2].

Wiek XXI niewątpliwie będzie szczególny, jeśli chodzi o postęp w podboju kosmosu. W związku z tym rodzi się wiele pytań o zasady tego typu działalności. Na razie są to w dużej mierze pytania otwarte, na które dotąd nie znaleziono jeszcze ostatecznej odpowiedzi. Tematykę badań i podboju kosmosu coraz częściej podejmują także badacze polscy. Co jakiś czas ukazują się nowe polskojęzyczne publikacje na ten temat.

„Piękno F-35 polega na tym, że jest podatny na wszystko”. Tymi słowami swoje badania nad myśliwcem wielozadaniowym V generacji, którego zakupienie planuje również Polska, podsumował w rozmowie z profesorem Thomasem Ridem Daniel Moore, autor frapującej monografii „Offensive Cyber Operations. Understanding Intangible Warfare”, będącej uzupełnioną wersją dysertacji doktorskiej tego badacza.