Ostatnia wyprawa?

Stanąłem przed chyba najpoważniejszą jak do tej pory życiową decyzją. Czyli jak żyć Panie Premierze? 

Nie mówiłem tego publicznie, ale jakiś czas temu postanowiłem, że wyprawa do USA będzie moją ostatnią. W końcu przychodzi czas w którym każdy chce coś zbudować w swoim życiu. Pamiętacie Kanadyjczyka który przejechał ze mną Ładą na "stopa" sześć tysięcy kilometrów? Gość miał 45 lat i pisał listy do swoich rodziców.  To była dla mnie bardzo ważna lekcja od życia. Wszystko jest po coś. Obiecałem sobie, że nigdy nie znajdę się w takim położeniu.

Podróże to styl życia, ale nie sposób na całe życie. To one utwierdziły mnie w przekonaniu, iż relacje są najważniejsze, ale nie połączę ich z pasją bez Waszej pomocy. W tej chwili moim największym marzeniem jest dalej realizować się w tym co robię, ale chcę mieć też do czego wracać.

Ciągle zaczynam od zera

Wielu z Was zazdrości mi tych wypraw i podziwia, choć tak prawdę to ja zazdroszczę Wam mającym normalne życie w cywilu.

Od lat wracając z wypraw zaczynam od zera. Nie mam gdzie mieszkać, gdzie pracować do czego wracać. Chciałbym tworzyć dla Was, ale też mieć normalny dom, relacje i swoje miejsce na świecie. Dziś tego nie mam.

W dniu kiedy piszę ten opis, ciągnę na oszczędnościach, jeszcze dwa tygodnie temu spałem  aucie i u znajomych. Znalazłem robotę - rozwożę rowerem żarcie po mieście, bo nie ma żadnego innego, na tyle elastycznego zajęcia, które mógłbym pogodzić z pracą nad kanałem.

Oczywiście trwa montaż Ameryki znajomy mówi, że ma dla mnie miejsce w wykończeniówce od jutra i nie mam z tym problemu jako magister historii. Mogę pięknie szpachlować, opowiadając historie które przeżyłem, ale wolałbym nagrywać kolejne i móc je Wam pokazać tak samo jak Kołymę czy Amerykę.

Niektórzy zapytają "po co ci to, skoro potrafiłeś pojechać na drugi koniec świata za 200 PLN?" Tak, potrafiłem i dalej potrafię, ale po co mi to wszystko skoro nie mam jak budować swojej przyszłości? 

To Wasze "cegiełki" są wykupywaniem mojego czasu, który mogę poświęcić na kręcenie filmów - a nie pracę zawodową, kompletnie niezwiązaną z kanałem.

Wielkim sekretem podróżników jest to, że potrafią oni zacisnąć pasa i oszczędzać na swoje marzenia, a tym samym kupić sobie czas. Kiedy jedni zmieniają samochody, podróżnicy gromadzą oszczędności, które pozwalają im nie martwić się o zobowiązania w trakcie wyprawy, oraz miękko wylądować po powrocie. Wracamy zatem z wyprawy, oszczędności topnieją, idziemy do roboty i odkładamy na kolejne marzenia.

Jaki ma sens robić tak do końca życia, skoro już dawno odkryliśmy, iż najwięcej radości daje nam dawanie swojego czasu innym? Tego zaś nie ma, bo za każdym razem trzeba od zera aklimatyzować się po powrocie do kraju.

Stoję na rozdrożu, a czas na decyzję mija. Bez względu na to jaki efekt przyniesie ta akcja,  dziękuję wam, że byliście ze mną na dobre i na złe. Jedno jest pewne. Dobrze będziemy wspominać razem spędzony czas!

Zatrudnij Miszę!

W obliczu tego gdzie postawiło mnie dziś życie, wszystko zależy od Was. Możecie spełnić moje marzenie i zwyczajnie mnie "zatrudnić". Chcę zacząć budować swoje życie i wiem, że nie da się tego odwlekać w nieskończoność - jeśli zdecydujecie się pomóc mi w realizacji tego marzenia, chciałbym żebyście stali się pełnoprawnymi współtwórcami "Autostopem na koniec świata", żebyśmy wspólnie mogli tworzyć ten kanał!