Ewa Beniak-Haremska

Nazywam się Ewa Beniak-Haremska, mam 47 lat, urodziłam się w Łodzi. Obecnie mieszkam i tworzę w Warszawie. Jestem artystą, ilustratorką książek dla dzieci, z powołania. Z misją wspierania innych talentów. Te dwie drogi ściśle się ze sobą łączą. Rysuję i maluję odkąd pamiętam. Wystawiałam swoje oniryczne prace w kraju i za granicą. Przez kilka lat mieszkałam we Włoszech, rozwijając rysunek i malarstwo oraz osiągając nowe cele artystyczne. Współpracuję ze znanymi wydawnictwami w Polsce. Prowadzę warsztaty plastyczne w szkołach i instytucjach kultury w różnych miastach Polski. Nieustannie pogłębiam swoje umiejętności, studiując grafikę artystyczną na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Oprócz ciągłej pracy ilustratorskiej, poszukiwań nowych kompozycji plastycznych do tekstów, badam artystyczny fenomen ilustracji i jej rolę w książkach adresowanych do młodych czytelników. Obserwuję percepcję obrazu na różnych etapach rozwoju. Podczas wykładów dla studentów, zainteresowanych ilustracją, wyjaśniam zjawisko i rolę ilustracji w książkach adresowanych do młodego czytelnika. W wolnym czasie biegam po wystawach, maluję lub szkicuję piórem i tuszem, projektuję plakaty. Piszę też książki. Wkrótce debiut. Czytam biografie, stare listy, poezję klasyczną i performatywną. Jestem matką dwójki dzieci. 16-sto letniego syna i 10-cio letniej córki. Cenię sobie spotkania i kontakt z ludźmi.

Zilustrowane i wydane niektóre książki z moimi ilustracjami: „Listy do A. Mieszka z nami Alzhaimer”, „Dziadek do orzechów”, „Złoty ptak. Baśnie perskie”, „Dobranocki na gwiazdkę”, „Wszyscy jesteśmy wyjątkowi”, „Droga do gwiazd”, „Bursztynowy szlak”, “Dobre obyczaje czyli w lekkim tonie o bon tonie”, „Dobre obyczaje, czyli z przyrodą za Pan brat”, “Jak Krzyś i Bryś zdobywali halo”, “Nim przyjdą słonie”, “Jezioro łabędzie”, “Zeszyt z aniołami”, “Nienia z Zielonego Marzenia”, “Tęskniący Zenon i Żyrafa, która spadła z szafy”, „Atlas dla dzieci Europa, i inne...

W 2005 roku, w Rzymie, uzyskałam status współczesnego artysty w Roczniku Sztuki Nowoczesnej

W 2018 roku w Plebiscycie Lokomotywa, książka z moimi ilustracjami "Dobranocki" wyd. NK, otrzymała nominację do nagrody, w kategorii OBRAZ

W 2019 książka, którą zilustrowałam, i którą napisała Anna Sakowicz: "Listy do A." wyd.PoradniaK otrzymała główną nagrodę Komitetu Ochrony Praw Dziecka 

Ilustracje z niektórych książek doczekały się wspaniałych wystaw, w różnych miejscach w Polsce, min. Krakowie, Wałbrzychu, Poznaniu, Warszawie.

Dlaczego Patronite?

Przychodzi taki moment w życiu artysty, kiedy zaczyna być świadomy nie tylko swojego artystycznego dorobku, ale również mocy jaka w nim tkwi. Dwudziestoletnia zawodowa twórczość wyzwala skrystalizowane wizje i projekty. Pozwala zbudować bardzo konkretną platformę działań. Stworzona idea jest oparta nie tylko na marzeniu, ale przede wszystkim, na wypracowanym przez lata warsztacie, doświadczeniu twórczym, potencjale i właściwie określonych możliwości. Na takim etapie twórca wie, co może a czego nie. Wie jak wykorzystać środki i wie, w którą stronę zmierza. Moje marzenia nie są skoncentrowane na realizowaniu jedynie własnych artystycznych idei, ale idą w parze ze wsparciem edukacji plastycznej wśród ludzi. Oprócz zilustrowania dziesiątek książek, tworzenia obrazów, wystaw, przeprowadziłam wiele warsztatów. Każdy przygotowany w sposób autorski, z własnym pomysłem. Każde zajęcia mają wysoki poziom artystyczny i estetyczny, który ma za zadanie uwrażliwiać i propagować postawę twórczą, zachęcić do eksperymentowania, pobudzić pasję kreatywności, niekoniecznie tylko wśród osób uzdolnionych plastycznie. Nigdy nie wiemy kiedy obudzi się w nas chęć tworzenia. Pojęcia plastyczne, podane w ciekawy sposób, mają przybliżać do świata przekazów ekspresji artystycznej. Jest to istotne założenie mojej aktywności. Sztuki plastyczne towarzyszą nam przez całe życie i dobrze jest poznać jej prawa - nie bać się ani interpretacji, ani eksperymentowania.

I właśnie dlatego Patronite, by móc stworzyć płaszczyznę twórczą, nie tylko dla siebie, ale i innych. Stworzyć miejsce, gdzie nie tylko ja będę mogła kontynuować swoje coraz bardziej złożone artystyczne zamierzenia, ale również, będzie mógł korzystać każdy zainteresowany. Otrzyma wsparcie w nauce wnikliwej obserwacji, patrzenia plastycznego. Kształtować swoją wrażliwość, indywidualną ekspresję plastyczną, wyrażać siebie. Chciałabym zbudować pracownię, takie miejsce w Warszawie, które będzie działało i pozwalało innym odkrywać w sobie twórczy potencjał, miejsce, które pozwoli budować wiarę we własne możliwości, zdolności oraz wzbogacać sposób plastycznej wypowiedzi. Wiem, że to miejsce będzie żyło swoim artystycznym rytmem, z wpisanymi weń cyklicznymi wystawami, nie tylko moimi, ale i innych twórców. I do którego, z pewnością będę zapraszać swoich patronów. Nie pragnę rewolucji, a kontynuacji i rozwijaniu tego, co robię od 25 lat.