Kim jesteśmy?
Instytut Dobrej Śmierci to przestrzeń dialogu i edukacji o umieraniu, śmierci i żałoby. Powstał z potrzeby przywrócenia sprawom ostatecznym należnego im miejsca w codziennym życiu, debacie publicznej i kulturze. Na naszych spotkaniach, konferencjach, szkoleniach i warsztatach możesz zbliżyć się do tematów, na które w życiu codziennym często jest za mało miejsca.
IDŚ nie jest instytucją terapeutyczną, ale poprzez oferowanie kontaktu z profesjonalistami od tematu umierania i żałoby niesie emocjonalne wsparcie dla osób szukających otwartego i czułego kontaktu z tematem śmierci. Śledzimy i adaptujemy na grunt Polski rozwiązania w obrębie umierania, śmierci i żałoby stosowane za granicą. IDŚ to także baza kolektywnej wiedzy na tematy ostateczne w czasach współczesnych i w przeszłości, wiedzy o rytuałach pogrzebowych we wspólnotach duchowych i kulturach na całym świecie.
Poznaj nas i naszą misję! Dzięki Twojemu wsparciu możemy poświęcić więcej czasu i energii na nasze działania oraz zrealizować kolejne projekty związane z edukacją o końcu życia.
Kolektyw Instytutu Dobrej Śmierci
Kolektyw IDŚ jest złożony z ponad 90 osób. Nasza praca zawodowa, naukowa, artystyczna jest związana z tematem umierania, śmierci i żałoby. Codziennie stykamy się z nimi, zaglądamy im w oczy, rozmawiamy z osobami, które ich doświadczają, nam samym też nieobce są te doświadczenia. Śmierć to dla nas naturalny element życia. Są wśród nas osoby zajmujące się medycyną i opieką paliatywną, pochówkami i ceremoniami pogrzebowymi, psychologią i psychoterapią, nauką i edukacją, neurobiologią, suicydologią, prawem, dziennikarstwem, sztuką i kulturą.
Historia
Połączyła nas towarzyszka w żałobie i doula umierania Anja Franczak. Stworzyliśmy stronę internetową oraz profile na Facebooku i Instagramie, zaczęliśmy się regularnie spotykać i organizować wydarzenia edukacyjne i społeczne. Szybko okazało się, że potrzeba rozmów o śmierci w otwartej, bezpiecznej i wolnej od tabu atmosferze jest potrzebna wielu osobom. Nasze szeregi zaczęły się powiększać, coraz więcej osób deklarowało wsparcie.
Jak działamy
Instytut Dobrej Śmierci powstał w 2020 jako oddolna inicjatywa społeczna i przez pierwsze dwa lata działał jako stowarzyszenie nieformalne. W 2022 Anja Franczak i Maria Wiśniewska razem założyły spółkę działającą według zasady non-profit. Aspirujemy, aby IDŚ otrzymał status organizacji pożytku publicznego. Wobec tego Instytut Dobrej Śmierci Sp. z o.o. nie przeznacza zysku do podziału między swoich udziałowców i pracowników, ale przeznacza całość dochodu na realizację celów statutowych. Po dwóch latach działania spółka może ubiegać się o status OPP.
Anja Franczak i Maria Wiśniewska
Osiągnięcia
Po dwóch latach wspólnego działania w całej Polsce i poza jej granicami mamy za sobą:
- organizację licznych szkoleń i warsztatów na temat psychologii żałoby oraz towarzyszenia osobom umierającym;
- comiesięczne spotkania "W końcu na końcu" poświęconych pytaniom takim jak "Czy istnieje dobra śmierć?", "Co pomaga (nam) w żałobie?" i "Jak rozmawiać z dziećmi o śmierci i żałobie?";
- comiesięczne spotkania "Death Cafe" online i w różnych miastach Polski;
- udział i organizację konferencji we współpracy m.in. z Izbą Lekarską w Warszawie;
- cykl wydarzeń pt. "Szkoła umierania" we współpracy z teatrem Komuna Warszawa, w ramach której organizujemy warsztaty, koncerty, performanse i debaty publiczne;
- organizację dwóch edycji szkoleń wyjazdowych na temat tworzenia osobistych ceremonii pogrzebowych;
- publikację ponad 30 artykułów na blogu IDŚ;
- wsparcie projektu społecznego Telefon na wietrze;
- współpracę z instytucjami takimi jak: Instytutem Grotowskiego we Wrocławiu, Galerią Dizajn BWA Wrocław, międzynarodowy festiwal Lifting the Lid, Festiwal Nowe Epifanie, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki.
Zdjęcie: Szymon Rogiński - Fotografia z serii Light Poland
Przyszłość, misja i rozwój
CHCEMY
- zmienić atmosferę, w której rozmawia się o śmierci w Polsce - mniej milczenia, unikania albo skandalizacji; więcej merytorycznej wiedzy, spokoju, czułości.
- być miejscem spotkania i dialogu osób o różnych poglądach, reprezentujących różne branże zawodowe, religie i kultury, ale wspólnie mających na uwadze sprawy ostateczne.
- aby doświadczenie umierania, śmierci i żałoby mogło być (tak jak dawniej) doświadczeniem kolektywnym.
- zwiększać świadomość na temat wpływu różnych rodzajów pochówków na środowisko.
- być bazą wiedzy szczególnie dla osób z zawodów medycznych, związanych z branżą funeralną, pracą hospicyjną i terapeutyczną, aby pogłębiać znaczenie empatii w kontakcie z osobami umierającymi i ich bliskimi oraz osobami po stracie.
- aby żałoba jako proces została społecznie oswojona i przestała być rozpatrywana jako odchylenie od normy w "normalnym" funkcjonowaniu, a zaczęła być postrzegana jako nieodłączny element ludzkiego doświadczenia nadający mu pełnię.
- zwracać uwagę, że żałoba towarzyszy ludziom nie tylko po stracie bliskich im osób, ale także zwierząt, miejsc, przyrody, relacji, wyobrażeń na temat siebie i rzeczywistości.
