Cześć Patroni!
Zapraszam do współtworzenia świata niezależnej sztuki i refleksji.
Najbardziej zależy mi na tym, żeby dać innym do myślenia i wywołać mieszankę emocji. Momentami szokować, żeby zwrócić uwagę na odmienne spojrzenie i sprowokować do dyskusji. Dyskusji na temat ludzkich zachowań, uczuć, religii czy współczesnych i historycznych wydarzeń oraz związanych z nimi procesów społecznych.
Utrwalając swoje surrealistyczne wizje, dążę do osiągnięcia technicznej perfekcji w rysunku i malarstwie. Chciałbym też regularnie produkować filmy animowane w tradycyjnej technice rysunkowej, nad czym obecnie pracuję we własnym, ołówkowym stylu.
Pragnę też dzielić się samodzielnie zdobywaną wiedzą na moim kanale YouTube i w mediach społecznościowych.
Rysuję ołówkiem. Maluję olejem na płótnie. Jestem samoukiem ale należę do Gdyńskiego stowarzyszenia artystycznego Halo Kultura. Obok mojej pracowni w podziemiu Miejskich Hal Targowych znajdują się chłodnie z mięsem. Nie ma dostępu do światła dziennego a na podłodze często można spotkać ślady krwi. Atmosfera twórcza jest zatem jedyna w swoim rodzaju. Chciałbym żeby moja twórczość też taka była, więc wszystko do siebie pasuje. Mam również wspaniałą żonę i dwie fantastyczne córki. Do spełnienia wszystkich marzeń i poruszania świata swoją twórczością, potrzebuję jeszcze Waszego Wsparcia!
Wasze wsparcie nie tylko pomoże mi rozwijać pasję i dzielić się moją dziwną twórczością z coraz szerszą widownią. Z Waszą pomocą stworzymy świat niezależnej sztuki i otwartych umysłów! Świat refleksji i twórczej swobody, do którego zapraszam Wszystkich odbiorców i patronów.
W zależności od wybranego progu i związanych z nim nagród, otrzymasz wiadomość z dalszymi wskazówkami. Pisz lub dzwoń jeśli masz pytania:
Michał Borucki
604 612 395
mborucki@mborucki.com
Rozwinięcie kilku zagadnień, które chciałbym poruszyć w swojej twórczości, przede wszystkim w filmach:
1. "Bajka o dwóch braciach"
Pamiętacie ilustrację z okładki jednego ze starszych wydań Baśni braci Grimm? Ilustrację autorstwa Bożeny Truchanowskiej i Wiesława Majchrzaka, przedstawiającą mężczyznę przebijającego głowę smoka w towarzystwie księżniczki? To ilustracja do tej bajki właśnie.
Chciałbym zobaczyć kiedyś jej animowaną ekranizację. Najlepiej we własnym wydaniu, które widzę w swoim rysunkowym stylu ale inspirowane nieco wizualną stroną twórczości Guillermo del Toro i Tima Burtona. Widzę też tutaj uniwersalne odniesienia do świata współczesnego.
2. Kiedyś było…
Problematyka starzenia się i trudności w nadążaniu za współczesnością, i rozpędzonym postępem cywilizacji w każdym pokoleniu na przykładzie postaci z kilku różnych pokoleń, z różnych czasów.
Mam wrażenie, że teraz częściej niż kiedykolwiek słyszę krytykę młodego pokolenia a w ślad za tym nostalgiczne „kiedyś to było!” i „ta dzisiejsza młodzież to, to i tamto a nie to co kiedyś”. Do szału mnie to doprowadza! Osoby, które to mówią nie pamiętają chyba, że to samo mówili ich rodzice, dziadkowie, pradziadkowie i tak do kenozoiku!
Ja patrzę na młodszych i często im zazdroszczę bo mają takie rzeczy o jakich my w dzieciństwie marzyliśmy. Kocham swoje pokolenie ale każde ma swoje wady i zalety. Miało i będzie miało.
Temat rzeka. Chciałbym się z nim rozprawić wplatając w tę historię nie zawsze słuszną a często wymaganą wdzięczność dla rodziców i postęp wychowaniu dzieci na przełomie pokoleń. Przyjrzeć się bliżej staremu „dobremu” wychowaniu w kontrze do dzisiejszego traktowania dzieci.
3. Katecheza. Zbawienie czy destrukcja?
Czy obok pięknych historii o tworzeniu świata ma sens straszenie dzieci pójściem do piekła? Czy opowiadanie o zabijaniu własnego syna lub katowaniu i przybijaniu człowieka do krzyża faktycznie uczy dzieci pokory, i umiejętności przebaczania? Czy raczej wzbudza lęk i chęć zemsty? A może śmieszy istoty nie do końca jeszcze dojrzałe do tego, żeby zrozumieć pełny sens religii?
A jak wygląda nauka dzieci innych religii lub w innych krajach? Jakie były efekty tych nauk w innych czasach?
Chciałbym zmierzyć się z trudnym poszukiwaniem odpowiedzi na te pytania, na przykładzie kilku postaci wyznających odmienne religie, w różnych czasach. Pragnę skupić się na zachowaniach i poglądach występujących wśród osób, na które ich własna wiara wywiera szczególny wpływ. Osób będących żywą tkanką religii, którą współtworzą jako wyznawcy.
Czy religia ma wpływ na niektóre destrukcyjne zachowania człowieka? Jeśli tak, to na jakie i kiedy? Jeśli nie, to skąd takie zachowania u osób wierzących?
Czy zbawienne działanie ludzkiej wspólnoty musi skupiać się wokół religii? Czy nie może istnieć bez wiary? Jeśli nie, to gdzie ukojenia mają szukać osoby niewierzące? Czy w ogóle mogą je znaleźć?
4. Lock Down
Analiza psychologiczna relacji między ludźmi w czasie pandemii na tle teorii spiskowych antyszczepionkowców. Szeroki i aktualny temat, który chciałbym zawęzić do wpływu pandemicznych obostrzeń na ludzkie relacje i zachowania. Nie obejdzie się też bez roli wiary w tym zakresie. Zarówno wiary w siły nadprzyrodzone jak i wiary w różnej maści teorie, i słowa drugiego człowieka.
Alternatywnie: Parodia historii o superbohaterach z postacią człowieka, który w wyniku chorowania na COVID stracił smak i zaczął walczyć z przestępczością.
5. Alkoholizm
Jako trzeźwiejący alkoholik i narkoman nie mógłbym, nie podjąć tego tematu. Chciałbym pokazać mechanizmy uzależnienia i ich przyczyny oraz następstwa głównie na przykładzie własnych doświadczeń. Zarówno z okresu aktywnego chlania i ćpania, jak i z trudnego czasu trzeźwienia.
Inne pomysły lub modyfikacje i sugestie dotyczące tych tematów możemy omawiać wspólnie na grupie Patronów (na Facebook).
Tematy będą zbierane i publikowane tutaj, i w grupie do momentu osiągnięcia celu i zostanie dokonany wybór.
„A dlaczego ten nieśmieszny obraz mnie rozbawił?”
Komentarz pani Dominiki do jednego z moich obrazów doskonale oddaje to, czym chciałbym się podzielić. Nie zawsze zrozumiałym bałaganem własnych myśli i emocji. Konfliktem przeciwstawnych uczuć żyjących ze sobą w symbiozie. Jak ludzie w społeczeństwie.
Same procesy społeczne i kulturowe także znajdują odbicie w mojej sztuce. Choć nie odnoszę się do nich wprost. Chcę poruszyć odbiorców i skłonić ich do refleksji. Rozpocząć dyskusję niekoniecznie zabierając głos. Od dziecka miałem trudności z komunikacją werbalną więc mówię przez swoją twórczość.
