Olga Drzymała

Znajdziesz tu hasło do postów dla patronów .

Mojego pierwszego konia straciłam w dość dramatyczny sposób. Okuta na cztery nogi klacz kopnęła go w przednią nogę i mu ją złamała. Złamanie było fatalne, ponieważ zaczynało się przy łokciu i skrętnie „owijając się” wokół kości dotarło prawie do stawu nadgarstkowego.

Pragnę na początek postawić dwa drewniane boksy (tzw. angielskie) i przyjąć do siebie pierwszych podopiecznych. Zamierzam prowadzić relacje na żywo z treningów, by przekazać jak najwięcej wiedzy potrzebnej do ratowania koni po przejściach. Szukam patronów, którzy pomogą mi przebrnąć przez pierwszy etap drogi w dotarciu do celu. Potrzebuję środków na kupno drewna, z którego powstaną boksy. Na Patronite jest sekcja: „Mecenasi”, na której z przyjemnością wyróżnię osoby, instytucje, firmy, które wesprą mój projekt i profil. W sekcji tej może się pojawić logo, zdjęcie czy inne dane Mecenasa.

Chciałabym stworzyć na początek miejsca dla dwóch „pokrzywdzonych” koni. Stworzyć dwa angielskie boksy i ogrodzony padok. Chciałabym zbudować niewielki ośrodek szkoleniowy w miejscu mojego zamieszkania i zapraszać jeźdźców na takie treningi. Niestety bez waszej pomocy nie uda mi się tego zrobić.

Ponieważ moja blogowa „twórczość” stała się dość obszerna – napisałam około 300 postów na czterech blogach - to stwierdziłam, że moi czytelnicy mają pewnie problem ze znalezieniem postów powiązanych ze sobą tematycznie. Postanowiłam więc pogrupować posty dotyczące zagadnień związanych z pracą z wierzchowcami i zapisać w formie dokumentu pdf

Nie kocham jeździectwa. Zdziwieni? Nie kocham typowego jeździectwa. Byłabym szczęśliwa, gdyby jego amatorzy również przestali je kochać. Byłabym szczęśliwa, gdyby zaczęli oni prawdziwie kochać i szanować konie.

Prezentacja wykorzystana podczas jeździeckich pogawędek dżentelmeńsko - hippicznych w Poznaniu.

Nie, to jak określiłaś „branie konia na kontakt”, to nie jest pół-parda. Na kontakcie powinno się pracować przez cały czas przebywania na końskim grzbiecie. Natomiast pół-parada jest swego rodzaju „ostrzeżeniem” dla wierzchowca: „uwaga, za chwilę o coś cię poproszę”.

Zastanawiasz się, dlaczego Twój koń ma problem z wykonaniem pasażu. Prosisz o pomoc lepszych od siebie jeźdźców albo instruktorów, jednak ich wysiłki idą na marne. Wydaje się być logicznym konieczność przytrzymania na wodzach konia do wykonania tej figury. Jednak jedynym efektem takiego działania wodzami oraz działania dosiadem, ostrogami i batem dla podtrzymania kłusa i nadania rytmu, jest zdecydowany bunt zwierzęcia. Zastanawiasz się co jest przyczyną. Należy ją znaleźć, żeby móc problem rozwiązać. I to jest kolejny problem: jak znaleźć ową przyczynę? Może wspólnie znajdziemy. Zapraszam do współpracy.

W blogu "Pogotowie jeździeckie" najwięcej emocji budzą moje posty na temat dosiadu aktywnego i opieraniu przez jeźdźca swojego ciężaru na strzemionach. Zdaję sobie sprawę, że taki sposób dosiadania wierzchowca jest dość odległy od bardziej rozpowszechnionego w polskim jeździectwie, wyraźnego siedzenia w siodle.