Nasz film to opowieść o sześcioletniej córce wielkiego wrocławskiego wynalazcy Karla Klingerta. Rezolutna Bi boi się wody od czasu, gdy jej młodszego brata zabrała powódź. Po tej tragedii jej ojciec zamknął się w sobie i poświęcił się pracy nad pierwszym w dziejach świata skafandrem do nurkowania. Jeśli wynalazek zadziała, Klingerta czeka wielka kariera w Anglii. Ale Bi wierzy, że jej brat wciąż żyje, chowa się przed nimi pod wodą i nigdy ich nie znajdzie, jeśli wyjadą. Myśli, że skafander to potwór, który zawładnął jej ojcem. Z pomocą Petera, młodego łobuza znad rzeki, stara się go zniszczyć, żeby uratować swoją rodzinę.
Film będzie wkrótce pokazany na Warsaw Animation Film Festiwal i Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Zachęcam do obejrzenia pierwszych trzech minut naszego filmu w materiale poniżej.
W ostatnich dniach informacje o naszym filmie pojawiły się wielu wrocławskich mediach. Zachęcamy do czytania i słuchania:
https://www.wroclaw.pl/film-o-wynalazcy-skafander-klingerta-wroclaw
https://www.radioram.pl/articles/view/41776/Skafander-Klingerta-mozesz-pomoc-ukonczyc-film-POSLUCHAJ
https://www.radiowroclaw.pl/articles/view/106796/RWK-Animacja-o-skafanderze-Klingerta
https://radiogra.pl/skafander-klingerta.html
Żył we Wrocławiu w latach 1760-1828, gdzie ukończył gimnazjum protestanckie im. Świętej Marii Magdaleny i pracował jako nauczyciel fizyki i matematyki, zarówno w tym gimnazjum, jak i w dzisiejszej Akademii Sztuk Pięknych. W swojej pracy wykonywał modele doświadczalne i instrumenty dla wielu wrocławskich placówek edukacyjnych, w tym dla Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Klingerta szczególnie interesowała termodynamika, mechanika płynów, fizyka stosowana. Przeprowadzał doświadczenia z elektrycznością i powietrzem. Wynalazł między innymi: pompę, która miała uwalniać tlen z wody, zapalniczkę na sprężone powietrze, lampę do prac podwodnych, drabinę i kosz ucieczkowy z pożaru, termometr i kompas dla osób niewidomych, protezę ręki, krzesło do ćwiczeń rehabilitacyjnych, wózek inwalidzki. Jego największym dziełem był zbudowany w 1797 roku pierwszy atmosferyczny skafander do nurkowania, który początkowo miał służyć do oczyszczania dna Odry. Klingert swoimi pracami przyczynił się do rozwoju nurkowania swobodnego uprawianego dziś przez kilkanaście milionów ludzi na świecie.
W roli Karla Klingerta występuje Marcin Dorociński.
Nazywam się Artur Wyrzykowski, jestem reżyserem i producentem. Nasz film jest prawie gotowy i pracowało przy nim wiele wspaniałych osób. Głównymi autorami strony wizualnej są Marcin Podolec, Kacper Zamarło, Agata Mianowska (Yellow Tapir Films) i Marcin Karolewski (Juice). Scenariusz napisały Agata Koschmieder i Anna Stańko. Muzykę komponuje Łukasz Mrozik. Udźwiękowieniem zajmuje się zespół Juice Sound. Naszymi partnerami są również m.in. Polski Instytut Sztuki Filmowej, Dolnośląskie Centrum Filmowe, wrocławskie Centrum Technologii Audiowizualnych CeTA i estońskie studio Eesti Joonisfilm. A inicjatorkami całego przedsięwzięcia są nasze koproducentki Karina Kowalska i Justyna Wasiak z warszawskiego Muzeum Nurkowania.
Wielką wartością naszego filmu jest wierny portret Wrocławia z końca osiemnastego wieku. To pruskie miasto było z każdej strony otoczone wodą i przez to często nawiedzane przez powodzie. W naszym filmie będziecie mogli zobaczyć, jak wyglądał wtedy Rynek, Ostrów Tumski albo wieże kościoła św. Marii Magdaleny. Naszym konsultantem historycznym jest Robert Heś z Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Dzięki Karinie Kowalskiej i Justynie Wasiak, Wrocław po latach odkrywa Klingerta. Na bulwarach odrzańskich jest juz pamiątkowa tablica, a kilka lat temu na Wyspie Słodowej odbyło się nurkowanie w replice skafandra. Teraz czas na film! Mamy nadzieję, że „Skafander Klingerta” zainteresuje mieszkańców Dolnego Śląska, którzy będą chcieli zobaczyć film na specjalnych pokazach w Dolnośląskim Centrum Filmowym i Kinie Nowe Horyzonty, połączonych z wykładami na temat historii miasta i jego wielkiego wynalazcy.
Wszystko zaczęło się w 2014 roku, gdy mój tata, który jest taksówkarzem, wiózł Karinę Kowalską z warszawskiego Muzeum Nurkowania. Ona opowiadała mu o swoim marzeniu, by zrobić film o Karlu Klingercie, a on opowiadał jej o swoim synu, który marzy, żeby robić filmy. Dzięki mojemu tacie spotkaliśmy się i zaczęliśmy wspólną pracę. W tym samym roku dostaliśmy dotację z PISF na rozwój projektu. Pracowaliśmy nad scenariuszem, testowaliśmy różne techniki plastyczne i szukaliśmy partnerów. Prezentowałem nasz projekt na wielu imprezach branżowych m. in. we francuskim Clermont-Ferrand, w czeskim Trzeboniu i w Brukseli na BSFF. Dzięki temu dało nam się znaleźć estońskiego partnera i nasz film jest polsko-estońską koprodukcją.
Prace nad animacją zaczęliśmy w lato 2018 roku. Początkowo film miał trwać 16 minut. Jednak po wielu konsultacjach w trakcie produkcji (w tym po badaniu na dzieciach w wieku 6 i 10 lat, na lekcjach mojej mamy) postanowiliśmy wydłużyć naszą opowieść. Teraz film trwa 20 minut i mam przekonanie, że jest dużo lepszy, ale niestety przekroczyliśmy budżet i brakuje nam pieniędzy, żeby go skończyć.
Przynajmniej w Polsce. Przynajmniej tak mówili o mnie w Teleexpressie, Panoramie, DD TVN i wielu innych programach, serwisach i gazetach. Film „Wszystko” z Mateuszem Banasiukiem, Martą Żmudą-Trzebiatowską, Antonim Pawlickim i Michałem Koterskim był pierwszym polskim filmem finansowanym przez zbiórkę na stronie https://wszystko.net. Był rok 2006, w Polsce jeszcze nie było Facebooka i nawet nie każdy z nas miał dostęp do banku przez internet. Mimo tego, dzięki wsparciu wielu osób i wielu mediów, udało mi się przekonać 688 osób, by wsparły mnie kwotą 28 306 zł. Mam nadzieję, że po piętnastu latach uda mi się pobić ten rekord.
„Wszystko” ma już ponad 400 tysięcy wyświetleń na Youtube, ale szczególnie polecam Wam "Making of Wszystko”.
