Strategy&Future

Nic nie wskazuje na to, aby trwająca od roku wojna na Ukrainie miała się szybko zakończyć. Wygląda raczej na to, że wojna nie osiągnęła jeszcze apogeum, a ten rok będzie tylko kolejnym aktem w długim geopolitycznym dramacie na kontynencie europejskim.

Mimo ogromnej pomocy wojskowej, gospodarczej, socjalnej i finansowej z Zachodu ukraińska gospodarka i sytuacja społeczna będą się pogarszać. Jeśli wojna potrwa jeszcze pół roku, a Kreml zdecyduje się kontynuować systematyczne ataki na ukraińską infrastrukturę energetyczną w ramach zimowych operacji wojskowych, istnieje ogromne niebezpieczeństwo, że Ukraina dołączy do grupy państw upadłych, takich jak Syria, Jemen czy Libia, które ucierpiały w wyniku geopolitycznej konfrontacji między Wschodem a Zachodem. Jeśli sytuacja związana z dostawami energii elektrycznej nie ustabilizuje się w najbliższym czasie, największy kryzys humanitarny w Europie od 1945 roku może okazać się nieunikniony.

Z pomocą zachodnich sojuszników siły zbrojne Ukrainy zdołały zniszczyć okręt flagowy rosyjskiej Floty Czarnomorskiej – krążownik Moskwa (lub – jak nazywała go Rosja – „giganta zimnej wojny”). Było to wydarzenie prawdziwie historyczne, zarówno w znaczeniu symbolicznym, zatopienie okrętu zraniło bowiem rosyjską dumę narodową, jak i praktycznym, ponieważ nadszarpnęło zdolności rosyjskiej marynarki wojennej na Morzu Czarnym.

Jeżeli potraficie dokazać tego, by Polak nigdy nie mógł zostać Rosjaninem, ręczę wam, że Rosja nigdy nie ujarzmi Polski. Nigdy nie będziecie wolni, póki choć jeden żołnierz rosyjski pozostanie w Polsce, a zawsze grozić wam będzie utrata wolności, jak długo Rosja będzie się mieszała do spraw waszych. Ale jeśli uda się wam zmusić ją, by porozumiewała się z wami jak mocarstwo z mocarstwem, a już nie jak protektor z protegowanym, wówczas korzystajcie z wycieńczenia, w jakie popadnie wskutek wojny z Turcją, aby przeprowadzić dzieło zanim mu będzie mogła przeszkodzić.

Tajwan i Krym mają wiele interesujących podobieństw, zarówno w kwestii znaczenia geopolitycznego oraz geostrategicznego dla Chin i Rosji, jak roli w historyczno-kulturowych narracjach tych krajów. Wygląda na to, że przywódcy obu państw są oddani idei „odzyskiwania ziem utraconych”.

Marek Budzisz i Ridvan Bari Urcosta rozmawiają z Dimitrim Avalianim o demokracji na Kaukazie Południowym, o politycznym kryzysie w Gruzji i sytuacji w Osetii Południowej i Abchazji.

Dążenie Turcji do niezależności technologicznej w zakresie wojskowości przyniosło doskonałe rezultaty. Turecki eksport broni wzrósł w latach 2014–2018 o 170% w porównaniu z okresem 2009–2013. Do 2018 roku Turcja zajmowała 14. lokatę wśród największych eksporterów broni na świecie, a głównymi jej odbiorcami były kraje takie jak Arabia Saudyjska, Zjednoczone Emiraty Arabskie i Turkmenistan.

Ridvan Bari Urcosta i Marek Budzisz rozmawiają z Sergijem Gerasymczukiem (zastępcą dyrektora wykonawczego ds. inicjatyw regionalnych i programu sąsiedztwa sieciowego pozarządowego centrum analitycznego Ukrainian Prism) o Mołdawii na Ukrainie oraz stosunkach polsko-ukraińskich.

Ridvan Bari Urcosta i Nicholas Myers (Strategy & Future, Warszawa) rozmawiają z Michaelem Kofmanem (starszym naukowcem w CNA, członkiem Kennan Institute, Wilson International Center i redaktorem w „War on the Rocks”) na temat rosyjskiego myślenia wojskowego , dronów, Suwałek i możliwości wojny na Bałtyku.

Dotyczy to krajów takich jak my, które walczą o przetrwanie na różnych frontach. Jesteśmy krajem, który w naszej najnowszej historii był głęboko uzależniony do zagranicznych dostawców uzbrojenia, amunicji i sprzętu wojskowego. Doskonale pamiętamy embargo, z jakimi mieliśmy do czynienia w związku z naszą operacją pokojową na Cyprze. Nie mogliśmy wtedy odzyskać nawet F-35, który wysłaliśmy do okresowej konserwacji, nie mówiąc już o możliwości odebrania samolotów, za które zapłaciliśmy z góry. Więcej, musieliśmy płacić za przechowywanie samolotów, które nie zostały nam dostarczone. (Recep Tayyip Erdoğan, styczeń 2021)

Ridvan Bari Urcosta i Marek Budzisz rozmawiają z Siergiejem Guriewem, profesorem ekonomii w Instituts d’études politiques w Paryżu (Sciences Po), o przyszłości rosyjskiej gospodarki, o Aleksieju Nawalnym i Sputniku V.

Ihor Kabanenko is a retired admiral with the Ukrainian Navy. From 1983 to 1990, he served in the Soviet Navy in various positions up to Commander of the ship and Chief of Staff of Missile Ships Division. Since 1993, he served in the Ukrainian Armed Forces. He was appointed to the positions of Chief of Operations and Chief of Staff of the Ukrainian Navy, the Military Representative of Ukraine to NATO, Chief of Operations of the Ukrainian Armed Forces, and the First Deputy Chief of Defence. He retired in 2013, with the rank of Admiral. From May to August 2014, Admiral Kabanenko served as the Ukrainian Deputy Minister of Defense, and from August to October 2014—as Deputy Minister of Defense of Ukraine for European Integration. Currently, he is the president of UA.RPA (Ukrainian Advanced Research Project Agency), which focuses on high-tech solutions and products for defense.