Gdy staram się znaleźć jakikolwiek element łączący moje wykształcenie i wykonywany zawód z tym, co naprawdę lubię robić (i robię) - to na myśl przychodzi mi tylko słowo "nabój".
W pracy zawodowej używam nabojów z prochem do broni palnej (tylko czasami, na szkoleniach).
A oddając się swojej pasji, używam nabojów z atramentem do pióra wiecznego (tylko czasami, bo szybciej pisze się na klawiaturze).
I to tyle z podobieństw.
Reszta to niemalże skrajności, dwa zupełnie różne światy, które jednak jakoś w sobie łączę - lub raczej - łączyłam, ponieważ macierzyństwo i związany z nim urlop pozwoliły mi złapać głęboki oddech i upewnić się, czego tak naprawdę chcę.
Robiąc sobie kilkuletnią przerwę od pracy na etacie, zamieniłam warszawski wyścig na wiejskie wyluzowanie, biurowy zgiełk na ciszę i śpiew ptaków, spodnie na spódnice, wykonywanie poleceń na wolność i niezależność, ciągły stres na błogi spokój, poranny pośpiech na dłuuugie, powolne picie kawy, kawalerkę w bloku na dom z ogrodem, miejskie neony i beton na łąki, pola i lasy, samotność na rodzinę, obowiązki na wybór, ciężar na lekkość, "muszę" na "mogę", karierę na pasję, strzelanie na pisanie.
Czy wiesz już, dlaczego NIE chciałabym powracać do swojego "prestiżowego", "elitarnego", dobrze płatnego zawodu? ;)
Marzę o wydawaniu własnych książek. Chcę pisać o szczęściu i magii życia. O drogach prowadzących do spokoju, wolności i lekkości. Chcę poprzez słowa zawarte na kartach książek realnie odmieniać ludzkie życie i czynić je jeszcze piękniejszym, jeszcze bogatszym, jeszcze lepszym.
A poza tym chciałabym...
❧zamieszkać w starym dworku - murowanym lub drewnianym, z gankiem, skrzypiącymi podłogami i sekretnym przejściem w szafie,
❧nadal prowadzić stronę "My Wiedźmy" na Facebooku, która skupia się na rozwoju osobistym i duchowym oraz odczarowuje negatywnie kojarzoną nazwę "wiedźma" (która pochodzi przecież od słowa "wiedza"),
❧nadal organizować i prowadzić Kręgi Kobiet - wyjątkowe spotkania oparte na zaufaniu, autentyczności i otwartości, którym przyświeca idea siostrzeństwa, bezwarunkowej akceptacji i wzajemnego wsparcia,
❧codziennie rano budzić się w pełni zdrowia i sił, z poczuciem wewnętrznego spokoju i wdzięczności za to, że mogę robić wszystko, co kocham.
I zwłaszcza tego ostatniego życzę również Tobie.
Dziękuję, że to czytasz.
Dziękuję, że jesteś.
Niech Ci się darzy!
Anna Jargan
