Iza Mościcka - blog, vlog, podcast

Czy zdarzyło Wam się wymyślić historię, która potem zaczęła żyć własnym życiem? Tak właśnie Uniwersytet w Toruniu nieoczekiwanie stał się częścią mojej zakonnej opowieści – najpierw jako niewinne wytłumaczenie, a później jako żart, który na długo wszedł do szkolnego słownika.

Każda siostra w zakonie przed ślubami wieczystymi jest opiniowana przez wspólnotę przed dopuszczeniem do kolejnych etapów formacji, jednak nie zna szczegółów ani autorów tych opinii. Ja dostawałam takie skrutinium każdego roku – dokument, który w skrócie podsumowuje, jak widzą mnie inni. W poście dzielę się jednym z nich i swoimi refleksjami o tym, jak system opiniowania wpływa na relacje i poczucie przejrzystości we wspólnocie.

Skąd we mnie było to przeświadczenie, że powinnam trzymać taki pomysł na swoje życie w tajemnicy? Dlaczego od pierwszych rekolekcji, na których wydarzyło się coś, co w żargonie kościelnym nazwałabym momentem powołania, nie opowiadałam radośnie, że rozważam taką opcję?

Czy mając 17 lat powinnam zostać zobowiązana perspektywą tego, że zostanę zakonnicą?

czyli co ja pisałam, o swoim powołaniu, w 2008 r

To tutaj, w postach na Patronite, będę zamieszczać tę historię krok po kroku, rozdział po rozdziale.

Treści tylko dla Patronek i Patronów

Dobrzy ludzie :) To się naprawdę dzieje :)

Czasem wsparcie trwa chwilę, ale jego znaczenie zostaje na długo.