Tomasz Kokott jest polskim artystą, malarzem i grafikiem pochodzącym ze Śląska. Urodził się w 1983 roku w Zabrzu. Uczęszczał do Liceum Sztuk Pięknych w swoim rodzinnym mieście. W 2008 roku ukończył studia na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie, uzyskując tytuł magistra sztuk pięknych. W 2010 roku ukończył studia podyplomowe Projektowania Wnętrz i Wzornictwa na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej.
Tomasz Kokott przyznaje, że łatwość malowania przyszła mu naturalnie na długo przed rozpoczęciem edukacji w tej dziedzinie. Jego rodzina ma artystyczne tradycje, o których nie sposób nie wspomnieć. Wśród jego przodków można znaleźć jednego z najbardziej rozpoznawalnych malarzy polskiej sztuki naiwnej Teofila Ociepkę, a także Paula Merwarta, malarza i ilustratora francusko-polskiego z końca XIX wieku.
Zaplecze teoretyczne i osobiste traktowanie sztuki jako formy wnikliwej analizy rzeczywistości i manifestacji emocji artysty pozwalają Tomaszowi Kokottowi tworzyć pełne zaangażowania obrazy i formy graficzne. Obrazy te skupiają się w równym stopniu na otaczającym świecie i jego problemach, jak i na pojedynczym człowieku – jego emocjach, percepcji i zaangażowaniu w rzeczywistość ze wszystkimi jej wadami. Ważne miejsce w jego twórczości zajmuje męski pierwiastek, na którym oparte są te wnikliwe analizy.
Stosunek artysty do tematu swojej pracy znajduje odzwierciedlenie w wybranej przez siebie technice. Jego preferowaną formą jest obraz graficzny, w którym kontur określa formę. W obrazach realistycznych, głównie portretowych, artysta podkreśla precyzyjnie cechy modeli, natomiast te, które mogą zniekształcać koncepcję, zostają zatarte. W pracach zaangażowanych społecznie i politycznie dominuje malarska forma plakatowa, najczęściej groteska. W celu wyrażenia stanów emocjonalnych postaci na zdjęciach artysta wykorzystuje żywe kolory, geometryczne wzory i kształty. Pozwala to na odsłonięcie ukrytego wnętrza, wielokrotnie w przeciwieństwie do tego, co widzimy na pierwszy rzut oka.
W opinii artysty główną rolą sztuki współczesnej jest uwrażliwienie odbiorcy, a nie bierność wobec zachodzących zmian.
