Krakowski Szlak Modernizmu

Zapraszamy na kolejny odcinek podcastu #przeciecieżtoniejestmodernizm  Rozmawiają: Marta Karpińska i Michał Wiśniewski https://youtu.be/dVXG19cuEO8 https://open.spotify.com/episode/4zf24NWL4BVYyHx0S1meGj?si=KceQyQYETHyD2BG76mb7ig Zapraszamy do wspierania nas na: patronite.pl Zapraszamy na rozmowę o Mistrzejowicach, jednym z największych osiedli mieszkaniowych Krakowa. Mistrzejowice to dawna podkrakowska wieś, która w latach 60. XX wieku przeżyła wielką metamorfozę i została przekształcona w modernistyczny zespół mieszkaniowy dla ok. 50 tys. osób. Podobnie jak wiele innych zespołów wiejskich położonych po wschodniej stronie miasta, Mistrzejowice zostały wchłonięte przez szybko rosnący wówczas Kraków i podporządkowane potrzebom mieszkaniowym kolejnych pracowników Kombinatu im. Lenina. Tym co wyróżniało osiedle był jego niezwykły plan przestrzenny. W rozpisanym w 1963 roku konkursie zwyciężyła koncepcja Witolda Cęckiewicza zakładająca budowę czterech zespołów przypominających cztery konary odchodzące od jednego pnia drzewa. Osiedla wiosenne, letnie, jesienne i zimowe stanowiły nową w Krakowie koncepcję urbanistyczną, łączącą technokratyczny, oparty o paradygmat wielkiej płyty model mieszkalnictwa z humanistycznym poszukiwaniem miejsca człowieka w naturze. Projekt wykorzystywał istniejące elementy Twierdzy Kraków oraz wpisywał się w ideę budowy pasmowego, modernistycznego założenia po północnej stronie miasta. Trwająca kilkanaście lat budowa zaowocowała powstaniem spójnego założenia urbanistycznego, które pomimo ograniczeń materiałowych i projektowych swojej epoki śmiało można zaliczyć do jednych z najbardziej udanych przedsięwzięć z zakresu budownictwa mieszkaniowego w Krakowie.

Zapraszamy na kolejny odcinek podcastu #przecieżtoniejestmodernizm Rozmawiają: Marta Karpińska i Michał Wiśniewski https://youtu.be/IMkp8ytARuM?si=CHxoY1vL_AhFtAsa https://open.spotify.com/episode/3zXYXBgIyv5iwGQ6jcuepC?si=FYM-6_hrQxO-rYxxnbD_tg Zapraszamy do wspierania nad na patronite.pl W tym odcinku podcastu przyglądamy się jeszcze raz całościowo Nowej Hucie ze specyficznej perspektywy – perspektywy tych przestrzeni, które planowano, ale nigdy nie zrealizowano. Zachęcamy Państwa – jeśli nie mieli Państwo wcześniej okazji – do odsłuchania 9. odcinka podcastu, w którym opowiadamy o niezaistniałej Nowej Hucie w okresie stalinizmu. Naszą opowieść skończyliśmy na 1956 roku, w tym odcinku rozmawiamy o kolejnych dekadach. Jak wyglądałaby dzisiaj modernistyczna mapa Krakowa gdyby w obrębie dzisiejszego obszaru Nowej Huty powstały planowane osiedla mieszkaniowe, kampus uczelni, centrum administracyjne, obiekty kulturalne, nad którymi pracowały całe zespoły projektowe w latach 60. i 70.? Czy udałoby się harmonijnie połączyć za pomocą rozwiązań urbanistycznych zachodnią część Krakowa z Nową Hutą? Czy zrealizowane wizje zapobiegłyby powstaniu przestrzennej próżni, w której żywiołowo wyrosła zabudowa deweloperska w ostatnich dekadach? A może to jednak dobrze, że w miejscu planowanego niegdyś wielkiego modernistycznego biurowca czy stadionu mamy dzisiaj przestrzenie parkowe?

Zapraszamy na kolejny odcinek podcastu #przecieżtoniejestmodernizm i kolejną rozmowę o Adolfie Szyszko-Bohuszu. Tym razem udamy się do krypty. https://youtu.be/g2L_QakTBUI https://open.spotify.com/episode/7hf2djPC9XXJQo5Im2H4fk?si=BG8LjxXsSNaYSJVxWIpsXQ Zapraszamy do wsparcia nas przez: Patronite.pl Rozmawiają: Dorota Leśniak-Rychlak i Michał Wiśniewski Międzywojenna Polska stanęła przed wyzwaniem budowy kanonu pojęć i form, wokół których budowana była nowoczesna, zbiorowa tożsamość. Kluczową rolę w tym projekcie odgrywał Adolf Szyszko-Bohusz, krakowski architekt i konserwator zabytków odpowiedzialny za odnowę Zamku Królewskiego na Wawelu. W ciągu kilku lat stanął przed wyjątkowym zadaniem budowy kilku mauzoleów dla współczesnych i historycznych bohaterów narodowych. Sukces ponownego pochówku Juliusza Słowackiego na Wawelu w 1927 roku sprawił, że w kolejnych latach Adolf Szyszko-Bohusz został zaproszony do przygotowania mauzoleum generała Józefa Bema w Tarnowie i mauzoleum rodziny Mościckich na Powązkach w Warszawie. Najważniejszą kreacją architekta w zakresie form sepulkralnych była budowa mauzoleum Józefa Piłsudskiego na Wawelu. Kolejne projekty i proces dochodzenia do ostatecznej formy stanowią dzisiaj fascynującą opowieść o kreowaniu zbiorowej fantazji i wyobrażeń o własnej tożsamości.