Avatar użytkownika

Krakowski Szlak Modernizmu

5
patronów
110 
miesięcznie
380 
łącznie
5
patronów
110 zł 380 zł
miesięcznie łącznie
5 dni temu Brak komentarzy
Mistrzejowice. Osiedle czterech pór roku

Zapraszamy na kolejny odcinek podcastu #przeciecieżtoniejestmodernizm  Rozmawiają: Marta Karpińska i Michał Wiśniewski https://youtu.be/dVXG19cuEO8 https://open.spotify.com/episode/4zf24NWL4BVYyHx0S1meGj?si=KceQyQYETHyD2BG76mb7ig Zapraszamy do wspierania nas na: patronite.pl Zapraszamy na rozmowę o Mistrzejowicach, jednym z największych osiedli mieszkaniowych Krakowa. Mistrzejowice to dawna podkrakowska wieś, która w latach 60. XX wieku przeżyła wielką metamorfozę i została przekształcona w modernistyczny zespół mieszkaniowy dla ok. 50 tys. osób. Podobnie jak wiele innych zespołów wiejskich położonych po wschodniej stronie miasta, Mistrzejowice zostały wchłonięte przez szybko rosnący wówczas Kraków i podporządkowane potrzebom mieszkaniowym kolejnych pracowników Kombinatu im. Lenina. Tym co wyróżniało osiedle był jego niezwykły plan przestrzenny. W rozpisanym w 1963 roku konkursie zwyciężyła koncepcja Witolda Cęckiewicza zakładająca budowę czterech zespołów przypominających cztery konary odchodzące od jednego pnia drzewa. Osiedla wiosenne, letnie, jesienne i zimowe stanowiły nową w Krakowie koncepcję urbanistyczną, łączącą technokratyczny, oparty o paradygmat wielkiej płyty model mieszkalnictwa z humanistycznym poszukiwaniem miejsca człowieka w naturze. Projekt wykorzystywał istniejące elementy Twierdzy Kraków oraz wpisywał się w ideę budowy pasmowego, modernistycznego założenia po północnej stronie miasta. Trwająca kilkanaście lat budowa zaowocowała powstaniem spójnego założenia urbanistycznego, które pomimo ograniczeń materiałowych i projektowych swojej epoki śmiało można zaliczyć do jednych z najbardziej udanych przedsięwzięć z zakresu budownictwa mieszkaniowego w Krakowie.

#bądźturystąwswoimmieście #cracovia #cracow #fundacjainstytutarchitektury #instytut_architektury_fundacja #instytutarchitektury #krakow #krakowski_szlak_modernizmu #krakowskiszlakmodernizmu #przecieżtoniejestmodernizm +7
5 dni temu Brak komentarzy
Czego nie wybudowano w Nowej Hucie? Część 2. Od odwilży do transformacji.

Zapraszamy na kolejny odcinek podcastu #przecieżtoniejestmodernizm Rozmawiają: Marta Karpińska i Michał Wiśniewski https://youtu.be/IMkp8ytARuM?si=CHxoY1vL_AhFtAsa https://open.spotify.com/episode/3zXYXBgIyv5iwGQ6jcuepC?si=FYM-6_hrQxO-rYxxnbD_tg Zapraszamy do wspierania nad na patronite.pl W tym odcinku podcastu przyglądamy się jeszcze raz całościowo Nowej Hucie ze specyficznej perspektywy – perspektywy tych przestrzeni, które planowano, ale nigdy nie zrealizowano. Zachęcamy Państwa – jeśli nie mieli Państwo wcześniej okazji – do odsłuchania 9. odcinka podcastu, w którym opowiadamy o niezaistniałej Nowej Hucie w okresie stalinizmu. Naszą opowieść skończyliśmy na 1956 roku, w tym odcinku rozmawiamy o kolejnych dekadach. Jak wyglądałaby dzisiaj modernistyczna mapa Krakowa gdyby w obrębie dzisiejszego obszaru Nowej Huty powstały planowane osiedla mieszkaniowe, kampus uczelni, centrum administracyjne, obiekty kulturalne, nad którymi pracowały całe zespoły projektowe w latach 60. i 70.? Czy udałoby się harmonijnie połączyć za pomocą rozwiązań urbanistycznych zachodnią część Krakowa z Nową Hutą? Czy zrealizowane wizje zapobiegłyby powstaniu przestrzennej próżni, w której żywiołowo wyrosła zabudowa deweloperska w ostatnich dekadach? A może to jednak dobrze, że w miejscu planowanego niegdyś wielkiego modernistycznego biurowca czy stadionu mamy dzisiaj przestrzenie parkowe?

#bądźturystąwswoimmieście #cracovia #cracow #fundacjainstytutarchitektury #instytut_architektury_fundacja #instytutarchitektury #krakow #krakowski_szlak_modernizmu #krakowskiszlakmodernizmu #przecieżtoniejestmodernizm +7
5 dni temu Brak komentarzy
Adolf Szyszko-Bohusz – kreator zbiorowej pamięci. Część 2.

Zapraszamy na kolejny odcinek podcastu #przecieżtoniejestmodernizm i kolejną rozmowę o Adolfie Szyszko-Bohuszu. Tym razem udamy się do krypty. https://youtu.be/g2L_QakTBUI https://open.spotify.com/episode/7hf2djPC9XXJQo5Im2H4fk?si=BG8LjxXsSNaYSJVxWIpsXQ Zapraszamy do wsparcia nas przez: Patronite.pl Rozmawiają: Dorota Leśniak-Rychlak i Michał Wiśniewski Międzywojenna Polska stanęła przed wyzwaniem budowy kanonu pojęć i form, wokół których budowana była nowoczesna, zbiorowa tożsamość. Kluczową rolę w tym projekcie odgrywał Adolf Szyszko-Bohusz, krakowski architekt i konserwator zabytków odpowiedzialny za odnowę Zamku Królewskiego na Wawelu. W ciągu kilku lat stanął przed wyjątkowym zadaniem budowy kilku mauzoleów dla współczesnych i historycznych bohaterów narodowych. Sukces ponownego pochówku Juliusza Słowackiego na Wawelu w 1927 roku sprawił, że w kolejnych latach Adolf Szyszko-Bohusz został zaproszony do przygotowania mauzoleum generała Józefa Bema w Tarnowie i mauzoleum rodziny Mościckich na Powązkach w Warszawie. Najważniejszą kreacją architekta w zakresie form sepulkralnych była budowa mauzoleum Józefa Piłsudskiego na Wawelu. Kolejne projekty i proces dochodzenia do ostatecznej formy stanowią dzisiaj fascynującą opowieść o kreowaniu zbiorowej fantazji i wyobrażeń o własnej tożsamości.

#bądźturystąwswoimmieście #przecieżtoniejestmodernizm #fundacjainstytutarchitektury #instytut_architektury_fundacja #instytutarchitektury #krakowski_szlak_modernizmu #krakowskiszlakmodernizmu #krakow #cracow #cracovia +7
5 dni temu Brak komentarzy
Doświadczanie architektury. Czytając Rasmussena i Pallasmę

Zapraszamy na kolejny odcinek podcastu #przecieżtoniejestmodernizm Rozmawiają Dorota Leśniak-Rychlak i Maciej Miłobędzki. https://youtu.be/BHWh5Q16QOI Zapraszamy do wsparcia nas przez: patronite.pl Architektura jest dyscypliną materialną, a jej doświadczanie wiąże się z oddziaływaniem na wszystkie zmysły. W epoce wzrastającej i dominującej wizualnej konsumpcji powracamy do pozycji już klasycznych: Steena Eilera Rasmussena „Odczuwania architektury” i „Oczu skóry” Juhaniego Pallasmy. Skandynawscy autorzy zapraszają swoich czytelników i czytelniczki do innego spojrzenia na otaczającą ich przestrzeń, pokazują jej bogactwo i uwrażliwiają na jej haptyczne i dźwiękowe cechy. Obaj w przystępny sposób opowiadają o potencjale architektury do dawania człowiekowi egzystencjalnego oparcia w świecie. Teksty Pallasmy zawarte w „Oczach skóry” lokują się na styku teorii architektury, filozoficznej i kulturoznawczej refleksji nad kondycją współczesnej cywilizacji oraz pierwszorzędnej eseistyki. Myśl Pallasmy wyrasta z doświadczenia architektury i ogólnej refleksji nad człowiekiem, ale uwzględnia szerokie spektrum kulturowych bodźców, znajduje oparcie w różnych tradycjach filozoficznych i estetycznych i ujęta jest na dodatek w oszczędny, ale wartościowy artystycznie styl.

#bądźturystąwswoimmieście #krakowski_szlak_modernizmu #krakowskiszlakmodernizmu #instytut_architektury_fundacja #instytutarchitektury #fundacjainstytutarchitektury #przecieżtoniejestmodernizm +4

Dołącz do grona Patronów!

Wesprzyj działalność Autora Krakowski Szlak Modernizmu już teraz!

Zostań Patronem