Do #ósemkiHoldena* zagościła Barbara Sadurska. Nie mogło być inaczej, bo jej „Czarny hetman” zrobił na mnie ogromne wrażenie.
Ale przecież szachowe pisanie, to nie jedyne literackie rarytasy, które proponuje nam pisarka. Jej „Mapa”, za którą dostała Nagrodę Literacką im. Witolda Gombrowicza, to także fabularny zawijas, który wędruje po synapsach Czytelników.
Zbiór nowel okrzyknięty jednym z najlepszych debiutów ostatnich lat! Jak pisano: „wszystkie te opowiadania związane są sekretnym węzłem, do wszystkich bowiem wprowadzona zostaje tytułowa mapa i akwaforta Fausta”.
A o „Czarnym hetmanie” opowiadałem Wam m.in. tak: „Sadurska wprowadza (i jednocześnie) wyprowadza w swoje pisanie byty przeszłości, ale nie przeszkadza jej styl osobny. Własny. Pojemny.
Jak bagażnik!”
Jej pisanie jest bardzo, bardzo poetyckie, a pisarka zdradza, że w zimowe dni sięga po kryminały. Jej ulubionym twórcą jest natomiast francuski pisarz, scenarzysta i reżyser: Emmanuel Carrere.
!Czytajcie ósemkę i ogólnie bądźcie!
Piszę, czytam, wydaję – tłumaczę – redaguję... bo:
Piszę, żeby zrobić sobie w głowie miejsce. Żeby uwolnić umysł od nadmiaru myśli. Żeby nadać kształt sieci skojarzeń. Żeby je zminimalizować, zlapidaryzować, skompresować do wymiarów tekstu.
Najlepsze polskie wydawnictwo/a?
To zależy pod jakim względem. Mam niewielkie doświadczenie z wydawcami. Co dobrego mogę powiedzieć?
Nisza wydaje ambitną literaturę, to marka sama w sobie.
Warstwy przepięknie wydają świetną literaturę, ich książki są zachwycające.
Książkowe Klimaty wydają znakomite książki z troską o dobre tłumaczenie, robią bardzo dobrą robotę.
Nazwisko tłumacza ma dla mnie znaczenie?
Zawsze, ogromne.
Był taki czas (liceum, studia), kiedy porównywałam różne tłumaczenia np. Szekspira.
Czasem zdarzało mi się brać autografy od tłumaczek i tłumaczy.
Od wielu, wielu lat uświadamiam ludziom, że warstwa tłumaczenia objęta jest prawem autorskim i brak nazwiska tłumaczki/tłumacza, np. w cytowaniach, jest naruszeniem ich praw.
Książkowe Klimaty umieszczają nazwisko tłumaczki lub tłumacza na okładce, na zewnątrz. I podają jej/jego bio.
Papier czy e book?
Papier. Organoleptycznie wiem, w którym miejscu książki jestem. Ile jeszcze fabuły zostało do końca. Potrafię wrócić do jakiegoś fragmentu, bo pamiętam, gdzie był. Lubię trzymać książkę w ręce i lubię, kiedy stoi na półce. Papier.
E-book? Tak. Kiedy muszę szybko dotrzeć do książki, np. gdy pracuję albo piszę w nocy. Albo, kiedy jestem za granicą i nie mam łatwego dostępu do księgarni i biblioteki. Albo, kiedy potrzebuję coś nie po polsku, a wysyłka jest droga.
Wtedy pobranie książki załatwia sprawę.
Polacy nadal czytają niewiele, bo...?
… bo są narodem towarzyskim, ludycznym i preferują bardziej radosny sposób spędzania czasu, w gronie przyjaciół i rodziny, przy stole, przy rozmowie, przy alkoholu. Przed telewizorem, przy serialu. Na festynie, na grillu. Z piwem. Książka się w to nie wpisuje. Książki czyta się w samotności, w milczeniu i na trzeźwo.
Nowości czy klasyka?
Kiedyś klasyka. Teraz nowości. Ale w miarę jak mi przybywa lat, obserwuję dziwne zjawisko: nowościami nazywam coraz dawniej wydane książki...
Moi władcy duszy?
Emmanuel Carrere. Przeczytałam wszystko, co wyszło po polsku (w tłumaczeniu Magdaleny Kamińskiej-Maurugeon, Anny Trznadel-Szczepanik, Grażyny Majcher).
Jaume Cabre, przede wszystkim za Wyznaję (tł. Anna Sawicka).
Ida Linde w tłumaczeniu Justyny Czechowskiej. Język: piękny i ostry.
Poezja czy kryminał?
Codziennie rano mam nawyk czytania poezji.
Każdej zimy czytam kryminały. Nie wiem, czemu kryminały wchodzą mi w grudniu, w styczniu i w lutym.
Barbara Sadurska (1974) – polska prawniczka, specjalistka prawa własności intelektualnej, pisarka.
Książki:
2019: Mapa (powieść, wyd. Nisza)
• 2021: W ruchu (zbiór opowiadań, wyd. Małopolski Instytut Kultury)
• 2022: Naturalnie (zbiór opowiadań, wyd. Małopolski Instytut Kultury)
• 2022: Czarny hetman (powieść, wyd. Nisza)
Nagrody:
Nagroda Kraków Miasto Literatury UNESCO 2022: powieść Balbina (powieść, wyd. Warstwy);
• Nagroda Kraków Miasto Literatury UNESCO 2020: powieść Czarny hetman (powieść, wyd. Nisza);
• Nagroda Literacka im. Witolda Gombrowicza za Mapę (2020)
• O!Lśnienia Roku w kategorii Literatura, Nagroda Onetu i Miasta Krakowa za Mapę (2020);
• Międzynarodowy Festiwal Opowiadań: I nagroda w konkursie za najlepsze opowiadanie (International Short Story Festival) „Pełnia” (2018);
• Polskie Radio: III nagroda Agencji Dramatu i Teatru „Wszystko takie smutne” (2009);
• PISF: II nagroda w konkursie „Trzy Korony” - Małopolska Nagroda Filmowa za pełnometrażowy scenariusz filmowy „Calineczka” (2011).
Jarek Holden
Trwa ładowanie...