Strategy&Future

Hugh White opisuje w swoim eseju „Without America. Australia in New Asia” z jesieni 2017 roku, co by się stało, gdyby Donald Trump zadzwonił nagle do premiera Australii, aby poinformować go, że na Morzu Południowochińskim wybuchła wojna, i poprosić o solidarność sojuszniczą. White uważa, że premier Malcolm Turnbull chyba nie miałby wyjścia i powiedziałby „tak”, bo software polityki jest w Australii urządzony tak, a nie inaczej.

Do czego może doprowadzić eskalacja napięcia USA—Chiny wywołana pandemią, co myślą w Pekinie i co myślą w Waszyngtonie.

Jacek Bartosiak o „Astropolitik. Classical Geopolitics in the Space Age” pióra Everetta C. Dolmana.

Legendarny niemiecki strateg wojskowy Helmuth von Moltke znany był z tego, że nie widział rzeki, lasu, pola, wzgórza, tylko „teren”, który się forsuje, za którym się chowa, który się omija, który umożliwia lub utrudnia manewr albo którędy się maszeruje. W astropolityce i związanej z nią astrostrategii jest (i będzie) tak samo. O tym jest niniejsza opowieść.

Jacek Bartosiak rozmawia z Tomaszem Grzywaczewskim, autorem książek o przestrzeni postsowieckiej i podróżnikiem – o Wschodzie, Syberii, Jakucji, Lenie i Jeniseju, śladach po Gułagu i o państwach nieuznawanych, jak Osetia Południowa czy Abchazja.

Pandemia COVID-19 ostatecznie przeminie. Wcześniej zmieni świat, przeora globalne łańcuchy dostaw i wartości pracy i nieuchronnie zmieni zasady globalizacji z ostatnich 30 lat. Ale ostatecznie przeminie. Po niej wyłoni się na naszych oczach nowa epoka.

Kontrola kosmosu oznacza kontrolę świata. Lyndon B. Johnson, w styczniu 1959 roku, na posiedzeniu Komisji Sił Zbrojnych Senatu USA, gdy był jej wiceprzewodniczącym Przestrzeń kosmiczna to ocean, księżyc to wyspy Diaoyu (Senkaku), a Mars to Huangyan (Scarborough Shoal). Jeśli tam nie dotrzemy, mimo że jesteśmy w stanie tego dokonać, nasi potomkowie będą nas obwiniać o zaniechanie. Jeśli inni dotrą do tych miejsc przed nami, to zdobędą nad nimi kontrolę i nie będziemy wtedy mogli do nich dotrzeć, nawet gdybyśmy chcieli. To wystarczający powód, by jednak dotrzeć. Ye Peijian, szef chińskiego programu lotów na księżyc Pandemia COVID-19 ostatecznie przeminie. Wcześniej zmieni świat, przeora globalne łańcuchy dostaw i wartości pracy i nieuchronnie zmieni zasady globalizacji z ostatnich 30 lat. Ale ostatecznie przeminie. Po niej wyłoni się na naszych oczach nowa epoka.

Jacek Bartosiak rozmawia z Albertem Świdzińskim o astropolityce i o strategiach rywalizacji mocarstw w kosmosie.

Wewnątrz kontynentu na wielkiej Nizinie Środkowoeuropejskiej najkorzystniej położona była Francja. Z powodu takiego, a nie innego usytuowania Alp, które „kończą się” na francuskiej wschodniej granicy, Francja była jednocześnie krajem południa i północy Europy, mogąc oddziaływać na obu kierunkach geostrategicznych od czasów karolińskich aż do dnia dzisiejszego. Widać to zresztą również dzisiaj w decyzjach politycznych i negocjacjach prowadzonych w ramach Unii Europejskiej.

Poza okresem greckim, charakteryzującym się nastawieniem na Wschód oraz na Morze Egejskie i Czarne, historia geostrategiczna Europy zaczyna się od Rzymu – ufortyfikowanego miasta położonego nad brzegiem Tybru – raczej niedużej rzeki, z portem rzecznym umożliwiającym komunikację z Morzem Śródziemnym.

Jacek Bartosiak rozmawia z Markiem Budziszem o tym, co oznacza liberalizacja obrotu ziemią na Ukrainie oraz co to oznacza dla nowoczesnego rolnictwa i dla Polski.

Współczesny świat i jego porządek pochodzą z Europy. Tutaj narodziło się oświecenie i rewolucja przemysłowa, stąd Europejczycy wyruszyli kolonizować świat. Do samego prawie końca XIX wieku wszystkie mocarstwa świata położone były w Europie i to na Starym Kontynencie zapadały decyzje mające bezpośrednie znaczenie dla całego globu. To miejsce szczególnie obdarzone przez geografię.