Edyta Maria Bożydar Kobieta blog

Najcenniejszym darem, jaki możemy sobie podarować nawzajem, wbrew pozorom nie jest czymś, co można kupić. Tego nie kupimy w żadnym sklepie. To możemy tylko dostać. Tym czymś jest Obecność.

Chcę być Celem. Nie narzędziem. Pomyślała.

Przeczytałam słowa. Nie jest ważnym, co Cię spotyka. Ważnym jest, co z tym robisz, co Cię spotyka. Co ja sobie myślę? Ano myślę sobie, że ważne są obie strony. I to, co nas spotyka, i to, co z tym zrobimy. Dlaczego tak?

Zatrzymałam się przy Tobie, by nauczyć się kochać siebie. Ty, jak nikt inny, uczyłeś mnie tego codziennie. Uczyłeś mnie ciszy, co bolała. Uczyłeś, że łzy mają gorzki smak. Uczyłeś, że można być z kimś i jednocześnie być samą. Uczyłeś, że raz można być w niebie, a zaraz potem budzić się w piekle. Uczyłam się długo. Każdego dnia. Od lat... Do dziś. Dziś zrozumiałam, że już umiem.

Moja mała Dziewczynko. Dziękuję Ci za to, że byłaś ze mną. Że byłaś przy mnie, gdy ja o Tobie zapomniałam. Dzisiaj przepraszam Cię za to. Przepraszam, że o Ciebie nie dbałam. Że nie pytałam, jak się czujesz. Że nie tuliłam, gdy zbierało Ci się na płacz. Przepraszam Cię za wszystkie te trudne chwile, gdy mnie przy Tobie nie było.

Odpuszczenie to sztuka. Na początku trudna. Wydawać się może i czasem niemożliwa. Jeśli jednak damy sobie czas, damy sobie szansę i nauczymy się odpuszczać, to wtedy Dzieją się Cuda.

Jedną z lepszych lekcji, jaką dało mi życie, było zrozumienie tego, że nie ma co być na siłę w życiu innych ludzi. Nie ma co włazić oknem, gdy zamknięte są drzwi. Nie ma co stać pod tymi, ciągle zamkniętymi.

Jeśli coś się skończyło, zostaw to. Zamknij. Już nie nadsłuchuj, czy może puka. Już nie patrz na drogę, czy może wróciło. Jak będzie miało wrócić, wróci. Jeśli jednak nastała cisza, daj sobie spokój.