Magdalena Karlikowska-Pąsiek

Nazywam się Magdalena Karlikowska-Pąsiek. Jestem teatrolożką, kulturoznawczynią oraz autorką bajek dla dzieci („Superkociaki”, 2022 i „Magia Świąt”, 2023). Pracuję w Uniwersytecie Jagiellońskim. Prowadzę badania dotyczące seniorów i teatru oraz wpływu kultury na opóźnienie procesów starzenia się mózgu. Obecnie realizuję już drugi grant związany z tą tematyką. Dodatkowo, uczę w krakowskiej szkole podstawowej. Moją ambicją i marzeniem jest, aby moje bajki miały realny wpływ na zamianę świata na lepsze. Z tego powodu dochód z mojej debiutanckiej książki dla dzieci - "Superkociaki", przekazuję w całości na rzecz Fundacji Mam Marzenie. Dodatkowo, po premierze "Magii Świąt" wraz z Żywym Muzeum Obwarzanka w Krakowie zorganizowałam bezpłatne warsztaty dla dzieci "Obwarzanek i Magia Świąt" (2023). Chcę, aby następnym premierom towarzyszyły podobne inicjatyw. 

Praca w szkolnej świetlicy zainspirowała mnie do napisania bajki pt. "Tacy sami, czyli jacy?" (2024). To książka o tolerancji rasowej oraz wyznaniowej. Tekst powstał z myślą o najmłodszych. Narratorem jest główny bohater – Jaś, który opowiada czytelnikowi o swoim pierwszym dniu w szkole. Obco brzmiące nazwisko Jasia (Nguyễn) nie jest powodem konsternacji rówieśników, ale… dorosłych. To idealna pozycja dla przedszkolaków oraz uczniów klas I-III, które dopiero co albo za chwilę mają przekroczyć po raz pierwszy próg szkoły i w związku z tym odczuwają jednocześnie ekscytację oraz strach, podobnie jak główny bohater. To wesoła historia, inspirowana moimi zawodowymi doświadczeniami. Bajkowa Pani Renata oraz zainicjowana przez nią zabawa – przemiana szarego kartonu w magiczny portal – jest inspirowana pasją i powołaniem mojej koleżanki (Renaty), z którą pracuje w jednej z krakowskich szkół. Moim marzeniem i ambicją jest, aby napisana przez mnie bajka edukowała nie tylko najmłodszych, ale także ich opiekunów. Tak, aby dla następnych pokoleń inność nie była powodem do prześladowań, ale wzbudzała ciekawość i chęć poznania drugiego człowieka. Tekst dopełniają ilustracje Patryka Owczarza, które przywodzą na myśl barwną i radosną dziecięcą wyobraźnię.

Od 2021 roku jednocześnie spełniam się w roli mamy oraz "kobiety pracującej". W Jagiellońskim UTW od 5 lat wykładam historię teatru. Przy JUTW prowadziłam także zajęcia z języka polskiego dla uchodźców (2022). Jestem laureatką grantu ufundowanego przez Wydział Studiów Międzynarodowych i Politycznych UJ, w ramach, którego wydałam monografię naukową pt. "Kryzys czy szansa na rozwój? Przemiany w polskim teatrze po 1989 i 2020 roku" (2023, WUJ). W lipcu 2023 roku zdobyłam środki z Rektorskiego Fundusz Rozwoju Dydaktyki Ars Docendi na projekt pt. „Warsztaty teatralne: Współczesne krakowskie inscenizacje teatralne, a percepcja widza nieprofesjonalnego – seniora”. Jestem kierownikiem tego projektu. Razem z krakowskimi seniorami chodzę na wystawy, przedstawienia teatralne oraz warsztaty z aktorami. W czerwcu 2024 ponownie otrzymałam środki z RFRD Ars Docendi na prowadzenie zajęć z seniorami - tytuł projektu "Muzyka we współczesnym polskim teatrze w percepcji seniora - widza i twórcy". Wspólnie uczymy się pisać recenzje teatralne. Wszystkie wymienione aktywności są uzupełniane zajęciami teoretycznymi z współczesnej historii polskiego teatru. W wolnych chwilach piszę również utwory przeznaczone do wystawienia na scenie. Wydałam dwie jednoaktówki: "Jurodiwy" (2016) oraz "Bliźnięta" (2017).

Kolejną moją pasją są podróże. Moim największym osiągnięciem jako obieżyświat jest zostanie kaphornowcem. Teraz mogę już wytatuować sobie pełne żagle, gwizdać na pokładzie, sikać za burtę pod wiatr oraz powiedzieć, że zdobyłam Przylądek Horn. Kiedy rzucę kotwicę i zejdę na ląd to lubię zanurzyć palce w morzu ciasta. Kocham piec kwiatowe smakołyki. Trzy tygodnie po cesarskim cięciu upiekłam nawet sama tort na chrzest córki.