IMPERIUM ROMANUM

Sytuacja polityczna Imperium Romanum w I w. p.n.e. sprzyjała powiększaniu władzy wybitnych rzymskich polityków. Takie osoby jak Lucjusz Korneliusz Sulla, Gnejusz Pompejusz Magnus, Gajusz Juliusz Cezar osiągnęli nadzwyczajną pozycję w rzymskim społeczeństwie. Starali się wywyższyć swoją osobę jak to tylko możliwe, na przykład poprzez odbywanie triumfów, wojny domowe czy też organizowanie igrzysk.

We współczesnym świecie reklama towarzyszy nam na każdym kroku. Może dotyczyć wszelkich przejawów ludzkiej aktywności: handlu, polityki, sztuki etc. Chęć promowania własnych wytworów czy też osoby wydaje się wpisana w naturę ludzką. Nie inaczej było w starożytnym Rzymie. Jednakże środki...

Wraz z końcem panowania Kommodusa, Imperium Romanum przechodziło przez bardzo trudny okres w swojej historii. Usunięcie znienawidzonego przez senatorów cesarza nie przyniosło upragnionego spokoju w państwie i Wiecznym Mieście. Syn i następca Marka Aureliusza, w wyniku spisku został zamordowany 31 grudnia 192 r. n.e. Na jego miejsce spiskowcy wybrali poczciwego wiekiem senatora Pertynaksa.

Począwszy od II w. n.e. w Imperium Romanum rozpoczął się proces intensywnych przemian religijnych. Coraz większą rolę zaczęły odgrywać w państwie rzymskim religie orientalne, takie jak na przykład mitraizm. Jednym z powodów rozwoju tych kultów, były poważne kryzysy jakie przeżywało cesarstwo w II i III w. n.e. Takie wydarzenia jak wojna domowa lat 193-197, czy też trudna sytuacja wewnętrzna w czasie tak zwanego kryzysu III wieku, sprzyjały ujawnieniu się zjawisk religijnych, których korzenie sięgały jeszcze epok wcześniejszych.

Przeszłość Rzymu intrygowała zarówno ludzi żyjących w starożytności jak i współczesnych badaczy. Mityczne opowieści na stałe wpisały się w sposób myślenia o Wiecznym Mieście. Nasza perspektywa oczywiście różni się od tej starożytnych Rzymian, którzy traktowali legendy o początkach Miasta w kategoriach oficjalnej, powszechnie akceptowanej historii.

Gajusza Juliusza Cezara oceniamy współcześnie przez pryzmat najbardziej znanych faktów z jego życia: romansu z Kleopatrą, zdrady Brutusa i śmierci w wyniku zamachu w idy marcowe 44 r. p.n.e., czy też ustanowienia kalendarza juliańskiego. Cezar mieni się jako znakomity wódz, humanista, wyśmienity mówca, autor dzieł pisanych piękną łaciną: „O wojnie domowej”, „O wojnie galijskiej” oraz twórca używanych do dzisiaj cytatów: „kości zostały rzucone” czy „przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem”.

Rzymianie w czasach republiki słynęli ze swojej nadzwyczajnej religijności. Opinię tę wyraził już Grek Polibiusz oraz sam Cyceron pisząc, że: pobożnością i religijnością przewyższamy wszystkie ludy i narody. Wczesna religia rzymska była jednak bardzo niechętna wobec wywyższania...

Do najbardziej przełomowych okresów w historii Imperium Romanum można zaliczyć długoletnie wojny z Kartaginą. I wojna punicka rozpoczęła się w roku 264 p.n.e. i zapoczątkowała nowy rozdział w dziejach Rzymu, tak zwany okres wielkich podbojów. Bardzo szybkie rozprzestrzenianie się władzy terytorialnej Rzymian wpłynęło na szereg aspektów życia wewnętrznego w ich państwie, między innymi na religię, która uległa w tym okresie znacznym przeobrażeniom.

W antycznym Rzymie najprostszą metodą przekazywania informacji lub treści swojego dzieła było jego wygłoszenie – recytacja (recitatio), która bazowała z pewnością na greckich sympozjach (symposium). Seneka Starszy przekazuje, że niejaki Azyniusz Pollio, który tworzył w czasach panowania Oktawiana...

Na początku istnienia Rzymu, powszechnym środkiem płatniczym było bydło. Zresztą późniejsza nazwa pieniądza w języku łacińskim, pecunia, wywodzi się od słowa pecus, oznaczającego nic innego, jak właśnie „bydło”. Do ustalania nominału wykorzystywano jednostkę funt – libra – który wynosił 327,45 g.

Rzadkość zapisów dotyczących cen poszczególnych towarów czy usług powoduje, że jest nam dość trudno określić ile i za co trzeba było płacić w rozległych czasach i obszarach Imperium Rzymskiego. Nieco lepiej udokumentowane zostały płace dotyczące zagadnień militarnych.

Demetriusz I Soter był władcą państwa Seleucydów od 162 do 150 roku p.n.e. Demetriusz dał się poznać jako ambitny i utalentowany przywódca, który jednak w obliczu postępującego rozpadu państwa, licznych wrogów oraz potęgi Rzymu nie był w stanie odnieść sukcesu w odbudowie dawnej chwały Imperium Seleucydów.