Karolina Kuzema

Moi drodzy Patronki i Patroni, dziś krótko, zwięźle i na temat, czyli szczęśliwego Nowego Roku 2025. 2024 dał mi Was i nowe możliwości, za co pięknie dziękuję, dlatego słów kilka podsumowań i planów na najbliższy czas na moim YT i nie tylko...

O zmianie nazwiska już Wam wspominałam, dziękuję za wszystkie życzenia, ale dziś o innych zmianach, zachęcam Was do przeczytania zaktualizowanego opisu mojego profilu, a w tym poście przedstawię Wam najnowsze plany dotyczące moich ukraińskich działań.

Drodzy Patroni, nasze ostatnie spotkanie online było błyskawiczne z wielu względów, bo KAB odciął Internet. Obiecałam Wam jednak kilka słów uzupełnienia omawianych tematów i niniejszym to czynię.

Szanowni, kilka dobrych dni zbierałam się, by do Was napisać. Dopiero dziś jednak zebrałam się w sobie nieco bardziej.

I stało się, mój przyjaciel i świetny ukraiński wolontariusz dostał "zaproszenie" do wojska. Na jego przykładzie chcę Wam napisać kilka słów na temat mobilizacji, problemów z nią i finansowych kłopotów ZSU. Znów sprawdza się motto z misia: "Uczciwi, znam uczciwszych"...

Dzień dobry, po Charkowie i Donbasie czas na reportaż z obwodu sumskiego, w którym mieszkam od kwietnia 2024 roku, a więc już ponad trzy miesiące. Specjalnie i tylko dla Was krótki film z miasteczka Białopole w tym obwodzie. I mała niespodzianka, do której przejdę w dalszej części posta.

Drogie Patronki, drodzy Patroni, zacznę od DZIĘKUJĘ, bo materiał wideo z Donbasu, jak i ten poprzedni z Charkowa, powstają dzięki Wam, podobnie jak podcast. Bo to Wy pozwalacie mi mieć z czego opłacić paliwo, przejazdy (tym razem było to 2000 km w 4 dni), montaż podcastu i wideo (tu kłaniam się Michał Foltak, bo sama nie dałabym rady), ubezpieczenie i sprzęt, na jakim pracuję. A teraz zapraszam na Donbas.

Zapraszam Was do obejrzenia na YT mojego najnowszego reportażu z Charkowa, który powstał dzięki Waszemu wsparciu https://www.youtube.com/watch?v=LBh2c-KkkTQ

Pomyślałam, że może Was to zainteresować, bo w przeciwieństwie do polskich wolontariuszy przyjeżdżających do Ukrainy raz na jakiś czas i napinających dobę do granic możliwości (wielki szacunek!) ja pracuję inaczej, co nie znaczy, że lżej. Tylko moja praca wygląda zupełnie inaczej. Pomyślałam, że chcecie poznać trochę mojej "kuchni".