Pełnia Literatury. Nocny podcast literacki

O ucieczkach z dziś i bocznej uliczce wytyczonej w sierpniu.

O knajpie „Hulanki & Swawole”, gdzie mają Internet i symptomach rozgrywającej się katastrofy. O tym, czy poeci istotnie „mogą tylko piszczeć”.

O tym, co włoska muza mówi pisarzowi na temat urządzenia świata i pociechy mieszkającej w pięknie. O procesie przed instancją ostateczną – raz jeszcze, tym razem włoskim.

O sonetach miłosnych jako kolejnej tragedii Shakespearea.

O głosach w ogrodzie opowiadających o życiu, śmierci, dostępnej wieczności, Bogu.

O widmowym pastuszku, walczyku w milczącej wieczności i muzyce, która podtrzymuje świat i działa poza nim.

O dzieleniu się doświadczeniem i podzielaniu doświadczenia. O samoograniczeniu i przyjmowaniu tego, co przychodzi.

O dawnych i nowych polskich lasach, traumach pierwszych i ostatnich. O treści, którą niesie liczba.

O sile i bezsilności poezji, wiary, miłości i układaniu słów przeciw śmierci. O tym, że pozostają dobroć, nadzieja i sen.

O wierze w życie i świat – i projekcie ich opisania.

O poezji, która odpowiada na pytanie, jaki jest świat, czyniąc to w formie buddyjskiego koanu.

O myślach skierowanych wewnątrz i w górę, przeciw temu, co na zewnątrz i w dole. O walce o „drugą przestrzeń” – w poezji i w sobie. O podróży w krainę teologii, w której Wergiliuszem jest Mickiewicz i ucieczce z piekła artystów.