Strategy&Future

Przyszła wojna i potencjał amerykańskich sił lądowych. Część 2

Przedstawiam alternatywny bieg historii. Co by było, gdyby Rosjanie zrealizowali swoje cele i zajęli w lutym 2022 roku Kijów w błyskotliwej kampanii w ciągu czterech dni, i w rezultacie ustanowili przychylny sobie rząd, realizujący w pełni wolę Moskwy? Opowieść zaczyna się 28 lutego 2022 roku.

I present an alternative course of history. What if the Russians had achieved their goals and seized Kyiv in February 2022 in a brilliant four-day campaign and, as a result, established a sympathetic government fully implementing Moscow’s will? The story begins on 28th February 2022.

Jacek Bartosiak talks to Mike Winnerstig (the head of the security policy department at the Swedish Defence Research Agency (FOI) in Stockholm) on Sweden’s grand strategy, NATO, nuclear strategy and balance of power in CEE.

Jacek Bartosiak and Albert Świdziński talk to Dr Phillip A. Karber on the war in Ukraine, and NATO in a new reality.

Opublikowany niedawno przez brytyjski rząd Defence Command Paper jest dokumentem, który zgodnie z deklaracjami autorów uwzględnia doświadczenia wojny na Ukrainie w planowanym przez Londyn systemie obrony i powstrzymywania geostrategicznych rywali [1]. Rosja jest w nim jednoznacznie określona jako „największe zagrożenie dla bezpieczeństwa europejskiego”, a znaczenie NATO dla odstraszania Moskali wielokrotnie podkreślane.

Military strategy is how the military is prepared, deployed, trained and exercised. Above all, it consists in the long-term development of broadly understood capabilities, which nowadays are more appropriately referred to as the “state resilience system” — so that these activities have a positive impact on our foreign policy, i.e. on our “room for manoeuvre.” For a military strategy to be credible in times of war and anarchy of the international system, when military violence is the final arbiter, a kind of supreme court between states that are in a dispute over which of them will push through its agency (and such times have come), our politicians in Warsaw must have the characterological and mental ability to make a decision, for example, about the killing of Wagnerians carrying out an armed raid on one of the towns of Podlasie.

Strategia wojskowa to sposób przygotowania wojska, jego rozmieszczenia, szkolenia i ćwiczenia. Polega ona przede wszystkim na długoterminowym rozwijaniu szeroko pojętych zdolności, do których współcześnie bardziej pasuje określenie „system odporności państwa”, po to aby te działania miały pozytywny wpływ na naszą politykę zagraniczną, czyli na nasze „pole manewru”. Żeby strategia wojskowa była wiarygodna w czasach wojny i anarchii systemu międzynarodowego, gdy ostatecznym arbitrem, swoistym sądem najwyższym między państwami znajdującymi się w sporze o to, które z nich przeforsuje swoją sprawczość, jest przemoc wojskowa (a takie czasy właśnie nadeszły), nasi politycy w Warszawie muszą mieć charakterologiczną i mentalną zdolność do podjęcia decyzji o zabiciu wagnerowców, którzy właśnie wykonują zbrojny rajd na jedno z miasteczek Podlasia.

Oceny dotyczące wyników szczytu NATO w Wilnie, koncentrują się, co zrozumiałe, na politycznych efektach spotkania państw NATO, mniej uwagi poświęcając wymiarowi wojskowemu. Powód takiego podejścia jest oczywisty, ustalenia w materii wojskowej nie są publicznie znane i komentowane, a wiedza na ich temat jest siłą rzeczy mniejsza.

Dr Phil Karber and Albert Świdziński discuss evolution of NATO Strategy, strategic stability and the role of nuclear weapons in deterring Russia.

Dr Phil Karber and Albert Świdziński discuss evolution of NATO Strategy, strategic stability and the role of nuclear weapons in deterring Russia.

Albert Świdziński, Tomasz Świerad, Jakub Marszałkiewicz i Ridvan Bari Urcosta rozmawiają o ustaleniach szczytu NATO w Wilnie, reakcji Ukrainy na brak jednoznacznego zaproszenia do Sojuszu, amerykańskiej kontroli eskalacji w wojnie na Ukrainie, Turcji i Szwecji oraz czasie potrzebnym Rosji do odbudowania jej sił zbrojnych.