Strategy&Future

Prawdziwym zagrożeniem związanym z silną sztuczną inteligencją (Artificial General Intelligence, AGI), a zatem taką, jaka będzie dysponowała zdolnościami do wykonania każdego zadania kognitywnego przynajmniej na poziomie równym człowiekowi, będzie nie jej złośliwość, lecz kompetencje i zdolność do osiągnięcia swoich celów. Tak brzmi główna teza frapującej książki: „Życie 3.0. Jak być człowiekiem w epoce sztucznej inteligencji?” (wydanie angielskie 2017 r., polskie 2019 r.) autorstwa Maxa Tegmarka, szwedzko-amerykańskiego profesora Massachusetts Institute of Technology, fizyka, kosmologa i badacza sztucznej inteligencji.

Weekly Brief 1–7.10.2022

Czerwcowy pobyt zespołu S&F w Izraelu zainspirował mnie do zgłębiania wiedzy związanej z historią tego kraju oraz mentalności jego narodu. Wcześniej opisałem już na naszej stronie książki dotyczące izraelskiej techniki wojskowej, architektury i urbanistyki [1].

Do tej pory amerykański program kosmiczny prowadzony przez ustanowioną w 1958 r. National Aeronautics and Space Administration (NASA) kosztował życie 17 osób. Trzy zginęły w trakcie przygotowań do pierwszego załogowego startu w ramach programu Apollo (misja Apollo I), 27 stycznia 1967 r. Pozostałych 14 było ofiarami dwóch katastrof wahadłowców kosmicznych (space shuttle): Challengera 28 stycznia 1986 r. i Columbii 1 lutego 2003 r. O przyczynach tych wypadków, ale przede wszystkim o niebezpieczeństwach związanych z eksploracją kosmosu i o wpływie na nią polityki, traktuje druga książka Lindy Dawson „The politics and perils of space exploration” (wydanie II, 2021 r.).

Na początku września zespół S&F po raz kolejny był obecny na MSPO w Kielcach [1]. Tegoroczne wydanie tej imprezy miało szczególny wydźwięk ze względu na toczącą się wojnę na Ukrainie. Z oczywistych względów w tym roku nie było żadnych firm rosyjskich.

Weekly Brief 27.08 – 2.09.2022

Sztuczna inteligencja (Artificial Intelligence, AI) w różnej postaci coraz szerzej wchodzi do naszej rzeczywistości. Niewątpliwie znajdzie coraz szersze zastosowanie zarówno w sferze cywilnej, jak i militarnej. W niniejszym artykule przedstawimy pokrótce kilka wybranych publikacji polskojęzycznych dotyczących AI.

Od kilku miesięcy stale śledzimy doniesienia z walk na Ukrainie. Co zdumiewające, mimo dużej przewagi lotnictwo rosyjskie nadal nie panuje całkowicie nad ukraińskim niebem ani nie wyeliminowało z walki lotnictwa ukraińskiego. Nie da się jednak ukryć, iż „ordre de bataille” lotnictwa wojskowego Ukrainy z początku 2022 r. stanowił już tylko cień stanu z 1991 r. (Ukraina oficjalnie uzyskała niepodległość na przełomie lipca i sierpnia 1991 r., a pierwszym krajem na świecie, który uznał to młode państwo, była Polska).

W 1976 r. PRL zakupiła następcę Su-7 w postaci opracowanego na jego bazie samolotu o zmiennej geometrii skrzydeł Su-20. Była to eksportowa odmiana samolotu Su-17M (S-32M, kod USA/NATO: „Fitter-C”). Polska była zresztą jedynym nabywcą Su-20 w Układzie Warszawskim, poza ZSRR, kupując w sumie 26 tych maszyn. Su-20 dostarczono także do Angoli, Iraku, Libii, Syrii, Egiptu i Peru, aczkolwiek wersje eksportowe poza Układem Warszawskim nie były dostosowane do użycia broni atomowej. Warto zaznaczyć, że w siłach zbrojnych ZSRR Su-20 i Su-22 występowały pod wspólną nazwą Su-17 (różniącą się jedynie dodatkiem, np. Su-17M2, Su-17M3 itp.). Nazwy Su-20 i Su-22 zostały wprowadzone na potrzeby eksportowe dla użytkowników zagranicznych.

Na początku lat 60. rząd PRL podjął decyzję o zakupie wyspecjalizowanych nosicieli broni jądrowej nowego typu. Miały być to taktyczne rakiety balistyczne R-170 [1] (kod USA/NATO: SS-1B „Scud-Aˮ) oraz samoloty myśliwsko-bombowe Suchoj Su-7 („Fitter-A”) [2]. Samoloty te miały służyć do atakowania m.in. wszelkich wykrytych lądowych środków przenoszenia broni jądrowej w głębi terytorium przeciwnika, już po dokonaniu zasadniczego uderzenia rakietowego, a także wspierać radzieckie siły jądrowe na wyznaczonych kierunkach operacyjnych w obszarze jądrowego korytarza tworzonego w wojskach przeciwnika poprzez wykonywanie tzw. wyłomów jądrowych, mających zapewnić szybki i skuteczny dostęp wojskom pancernym Układu Warszawskiego do głównego pasa obrony NATO [3].

Broń nuklearna była jednym z podstawowych narzędzi, na podstawie których tworzono doktryny wojenne w epoce zimnej wojny. Polska jako kraj członkowski Układu Warszawskiego doktrynom tym podlegała. Odzwierciedlało się to między innymi w wyposażeniu polskich sił zbrojnych, które przyjęły do uzbrojenia także samoloty i rakiety taktyczne przystosowane do broni nuklearnej. Niniejszy artykuł przedstawia typy samolotów będących na wyposażeniu polskiego lotnictwa, które były przystosowane do użycia bomb atomowych.

Jak szybki postęp w rozwoju technologii związanych ze sztuczną inteligencją (AI, Artificial Intelligence) oraz uczeniem maszynowym (ML, Machine Learning) może wpływać na zdolności i zastosowanie siły militarnej? Czy sztuczna inteligencja zrewolucjonizuje pole walki? Czy wpłynie na dynamikę konfliktu i sposób prowadzenia wojny? Na te pytania już dawno padła odpowiedź twierdząca.