Strategy&Future

Indie i ich strategiczne myślenie nie są na ogół u nas znane. Tamtejszy klasyk Kautilya nie jest tak popularny jak Sun Zi czy Clausewitz. Natomiast współcześni indyjscy geostratedzy czy geopolitycy pozostają poza naszym zainteresowaniem, nad czym należy tylko ubolewać, albowiem reprezentują wielki kraj o jeszcze większych tradycjach i potencjale, a przez to mają coś samodzielnego do powiedzenia.

Gdy Chińczyk rusza na wojnę. Część 2

When the Chinese go to war. Part Two

Geopolityczna i geostrategiczna pauza zainicjowana po upadku ZSRR najwyraźniej się skończyła. Najpierw, po kryzysie z roku 2008, zadrżał w posadach światowy ład gospodarczy i handlowy. Natomiast niespodziewana pandemia roku 2020 przyniosła niepewność, nawet strach, a także dalsze tąpnięcia w dotychczasowym porządku. Przyszedł nawet wielowymiarowy (gospodarczy, handlowy, technologiczny, nawet monetarny) bój dwóch największych organizmów gospodarczych na globie, USA i Chin.

The geopolitical and geostrategic pause initiated after the collapse of the USSR has apparently ended. First, after the crisis of 2008, the world economic and trade order shuddered. On the other hand, the unexpected pandemic of 2020 brought uncertainty, even fear, and further bumps in the previous order. There was even a multidimensional (economic, commercial, technological, even monetary) fight between the two largest economic organisms on the globe, the USA and China.

Wielki problem – i mankament – zachodnich analiz na temat współczesnych Chin polega na tym, że w większości powielamy samych siebie, powtarzamy własne, wytworzone na Zachodzie, koncepcje, nierzadko obciążone mentalnością zimnowojenną lub – częściej – antykomunistycznymi uprzedzeniami.

The big problem – and a drawback – of Western analyses of contemporary China is that we mostly duplicate ourselves, repeat our own Western ideas, which are often burdened with a Cold War mentality or – more often – anti-communist prejudices.