Radek Wiśniewski

Ciąg dalszy historyi żałosnej jak sześciu kumpli tego jednego nie uratowali

Korek po wódce, taki z blachy, cukier, saletra i siarka z zapałki, jeżeli wiesz co z tego można było uzyskać - to jesteś stary jak ja.

Aż trudno w to uwierzyć, ale tyle wątków się nie zmieściło w oryginalnej "Transmigracji" wydanej w roku 2019.

Powieść "transmigracja" Jak wspomniałem rozrastała się w latach 2015-2018 i kiedy przyszło do wydania w roku 2019 trzeba ją było okroić z wielu fajnych wątków. Dzisiaj odcinek drugi - zaraza.

Ta książka, wydana w roku 2019 rozrastała się latami, pączkowała, wątkowała i kiedy przyszło do wydania trzeba było wiele obiecujących kłączy wyciąć, żeby dać szansę reszcie zaistnieć. Te kłącza wydają się do dzisiaj nieźle czytać, a może mi się wydaje? W każdym razie na jesień - proponuję taki album B-sides z "Transmigracji"

I kiedy redukowałem swój księgozbiór po studiach, żegnając jakiekolwiek iluzje doktoratów, szkoleń, wiązania się w przyszłości z psychologią - wywaliłem, sprzedałem, oddałem mnóstwo książek. Po za tymi kilkoma, bez których nie umiałem o sobie myśleć. Wśród nich było polskie i angielskie wydanie "Psychologii i życie" Zimbardo, właśnie. Obok leżała dwutomówka "Psychopatologii" Rosenhana i Seligmana, kilka zbiorowych prac pod redakcją mojej promotorki mojego magisterium - profesor Gałdowej, książka mojej niedoszłej promotorki doktoratu i chyba tyle. Niewiele więcej.

Oprócz tekstów, nad którymi pracuję na bieżąco mam różne notatki do książek, które może bym napisał, gdybym nie pracował w hurtowni i miał czas spokojnie nad nimi pomyśleć. Jedna z tych powieści, książek byłaby swoistym palimpsestem do powieści "Stowarzyszenie Umarłych Poetów" i nosiła by tytuł - a jakże "Stowarzyszenie Żywych Poetów" a wszelkie podobieństwa do realnie istniejącego stowarzyszenia i tworzącego je osób - byłoby jedynie przypadkowe. Napisałem dwa rozdziały, na razie, na więcej nie było zapotrzebowania.

Zbliża się czas wydania książki "Bany", której zrąb przelewał się przez mój profil na FB. Zrąb, ale nie całość. Jesteśmy po redakcji, korekcie, książka jest w składzie. Można sobie ją przed-kupić na stronie wydawcy czyli Latająca Szkoła/SISU/Nowa Głowa.

Myślałem, że to było nie siedem a sześćdziesiąt trzy dni oblężenia, że karabin był jeden na dziesięciu ludzi i często był przypisany do stanowiska, nie człowieka, schodziłeś z pozycji - zdawałeś broń zmiennikowi. I zdałem sobie sprawę, że ten sześćdziesiąty trzeci dzień wypada dzisiaj. 2 października 1944 roku o godzinie 21:00 zakończyły się działania zbrojne w Warszawie. Równe osiemdziesiąt lat temu.

Pisze się dużo za dużo niż da się wydać, opublikować, a jednak czasem coś kusi, żeby wrócić, zajrzeć do starych notatników, coś tam się skrzy i chyba nie jest najgorsze, ale nie ma książki, w której dałoby się teraz to pomieścić. A chyba nie jest złe.

Pisze się dużo za dużo niż da się wydać, opublikować, a jednak czasem coś kusi, żeby wrócić, zajrzeć do starych notatników, coś tam się skrzy i chyba nie jest najgorsze, ale nie ma książki, w której dałoby się teraz to pomieścić. A chyba nie jest złe.

Wygląda na to, że Wielka Woda nie przeszkodzi mi w wyprawie na drugi brzeg Wisły, do Wołomina. Tamże Festiwal Znaczenia, którego zębatką zamachową jest Ula Zajączkowska, a ja postaram się być dobrze tykającym trybikiem w tej maszynce.