Radek Wiśniewski

Mimo, że cenię sobie metodę i obsesje pisarskie Szczepana Twardocha kilka lat pozwoliłem sobie nie śledzić w sposób przesadnie pilny jego literackich i medialnych dokonań. Nie wydawało mi się też, by asysta ze strony krytyki literackiej była potrzebna autorowi, któremu udało się przejść do świata, w którym był, a zapewne nadal jest celebrytą, gwiazdą co z jednej strony zapewne jest obciążeniem, a z drugiej daje wolność, bo z taką pozycją – człowiek wielu rzeczy już nie musi.

Koncepcja się zmienia, ale książka idzie naprzód, krok po kroku. Nie wiem czy to będą dwa miliony znaków, raczej nie, ale dwa miliony znaków będą w tle.

Sprawa jest rozwojowa, z jednej strony się pisze, z drugiej się skraca, bo jednak nikt realnie dwóch milionów znaków nie wyda, nie ma opcji.

Zatem dwa miliony liter walczących za Ukrainę nie licząc wierszy szuka swojej formy i oto jeden z pomysłów.

Projekt ewoluuje, nie gniewajcie się.

Po chwili zastanowienia - poszedłem po rozum do głowy i wymyśliłem coś prostszego niż zmienianie formatu zdjęć z wyjazdu. No, sami zajrzyjcie.

Zamiast kartki na święta kilka słów o tym, że mnie chwilę może nie być.

Szkic tekstu do czerwocwego numeru "Odry" moich notatek z undegruntu, już dzisiaj dla patronów i matronek - już dzisiaj, tutaj. Na papierze i po zmianach - pewnie latem.

Już niebawem na łamach "Polski Zbrojnej Historia", a dzisiaj dla patronów tutaj.

Artykuł z najnowszego numeru "polska Zbrojna Historia" - dla wszystkich patronów i matronek - tutaj właśnie, bez konieczności kupowania całego numeru.

Zatem jest tak jak jest. Grzewczo.

Poniższy tekst napisałem zanim Olga Tokarczyk dostała nagrodę literacką Nobla. U nas to się dzieje tak, że jak ktoś dostaje Nobla, to od razu wypada poza nawias rozmowy o literaturze, bo oto dotknął wieczności. Chyba nic gorszego nie może stać się dziełu i twórcy/twórczyni - wypaść poza nawias rozmowy. W związku z tym pomyślałem, że nie od rzeczy będzie wrócić do tamtych chwil nad "Księgami Jakubowymi", chociażby dlatego, że "Księgi" w plebiscycie pewnej gazety codziennej zostały uznane za książkę ostatniego 25- lecia. No to proszę, jest rok 2016, jesień i piszę do listopadowej "Odry" tekst, a leci to jakoś tak.