Strategy&Future

Tym razem zaczniemy od poezji. W czasie Świąt Wielkanocnych naprowadził mnie na ten wiersz Czesława Miłosza profesor Andrzej Nowak w swojej najnowszej książce w rozdziale opisującym zależność Polski od imperium sowieckiego po II wojnie światowej. Bardzo przygnębiająco opisał poeta wielowiekowe rosyjskie imperialne parcie na naszą część Europy od wschodu.

Władimir Bieszanow jest rosyjskim historykiem specjalizującym się w historii Armii Czerwonej od rewolucji 1917 r. po okres II wojny światowej. W rosyjskich kręgach narodowych jest powszechnie sekowany i nazywany „giermancem”, co ma sugerować, że jest on kimś w rodzaju „hitlerowskiego szpiega”.

Infrastruktura kosmiczna musi być zaprojektowana, finansowana, wynoszona na orbity, utrzymywana i obsługiwana przez potęgę kosmiczną. To oczywiste. Przez potęgę kosmiczną rozumiemy państwo mające zdolność do działania w domenie kosmicznej, będące w posiadaniu zasobów i możliwości do tego, najlepiej maksymalnie swobodnie i przy maksymalnie niskich kosztach. W naturalnym procesie rywalizacji wpisanej w naturę ludzką potęga kosmiczna będzie chciała ograniczyć możliwości funkcjonowania i swobodnego manewrowania konkurentom, głównie przez zwiększenie kosztów ich działań w kosmosie. Ten mechanizm wyznacza pole rywalizacji.

Spoglądając na naszą historię, widzimy, jak od jej początków byliśmy związani z dorzeczem Dniestru i Dniepru. Pierwszy na Rusi Czerwonej był Bolesław Chrobry. Po rozpadzie dzielnicowym to Kazimierz Wielki odzyskał Dniestr. Od śmierci ostatniego Piasta nasze wpływy sięgały coraz dalej, wespół z Wielkim Księstwem Litewskim. Głębiej na wschód, przez wielkie stepy i Dzikie Pola rozciągały się połacie Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Niepodobna było określić granic, gdyż w tym morzu traw ginął dokładny limes. Sojusz z Kozakami zaporoskimi pomagał wielokrotnie trzymać na wodzy animusz tatarski.

Temat eseju brzmi bardzo buńczucznie, wręcz wart jest solidnej pracy naukowej, ale ja skupię się na własnych wspomnieniach i przeżyciach, i na tym, co widziałam i słyszałam wokół siebie.

Koszty zaprojektowania, opracowania i wyprodukowania broni rosną wraz z potrzebą znajdowania remedium na środki zwalczania tej broni przez przeciwnika. I tak nieustannie wyścig między obroną a atakiem trwa w najlepsze.

Prowadzenie wojny zawsze wymaga zaangażowania ludzi. Czy to są konflikty plemienne we wczesnym stadium ludzkości, czy współczesne wojny, wspólną cechą wciąż pozostaje konieczność wykorzystania materiału ludzkiego. Przez wieki zmieniał się zarówno sposób prowadzenia wojen, technologia wojskowa, jak i ogólny kształt społeczeństw je prowadzących.

We współczesnych doniesieniach medialnych często widać samoloty bojowe najnowszej generacji precyzyjnie niszczące cele spoza zasięgu wzroku za pomocą uzbrojenia kierowanego. Samoloty takie potrafią razić cele powietrzne, lądowe i morskie. Na pierwszy rzut oka wydają się wręcz bronią niezniszczalną, zdolną samodzielnie decydować o losach wojen i świata. To jednak tylko część prawdy. Opis rozwoju, który doprowadził do wykreowania się współczesnych wielozadaniowych samolotów bojowych (WSB) warto jednak zacząć od pionierskiego okresu awiacji sprzed ponad 100 lat.

15 sierpnia to nasze wielkie święto, jednak szczególnie jest to święto Wojska Polskiego. Setna rocznica w obecnym roku 2020 to wyjątkowo stosowny moment, żeby nie tylko pochylić się nad dokonaniami z przeszłości, ale przede wszystkim by pomyśleć o przyszłości i zastanowić się, na czym powinna polegać służba w nadchodzących czasach. Bardzo możliwe, że będą to czasy burzliwe. A na pewno inne niż ostatnie 30 lat.

Biblijna historia Dawida skłania do kilku wniosków na temat rozwoju broni i charakteru wojny. Nowa przełomowa technologia często wydaje się mniej zaawansowana niż stara.

W czasach Goliata było jasne i oczywiste, że ciężki pancerz z brązu i włócznia z żelaznym grotem to podstawa siły żołnierza.

Po niedawnych ruchach geostrategicznych kierownictwa państwa polskiego, w szczególności po ostatnich rozmowach w Turcji i w Chinach, warto powiedzieć kilka słów o projekcji siły poprzez wartości, aby przygotować się na nadchodzącą akcję dyscyplinującą.