Strategy&Future

W czasach Goliata było jasne i oczywiste, że ciężki pancerz z brązu i włócznia z żelaznym grotem to podstawa siły żołnierza.

Jacek Bartosiak i Marek Budzisz rozmawiają o szybko pogarszającej się sytuacji bezpieczeństwa dla państwa polskiego i polu manewru z tej sytuacji.

Próbą złamania niemieckiej dynamiki była koncepcja operacyjna, którą możemy z perspektywy czasu nazwać WALKĄ O KONTROLOWANIE POLA BITWY; generał Stachiewicz określał ją „strategicznym opóźnianiem”, a sam marszałek ujął w lapidarnym stwierdzeniu przeznaczonym do francuskich sojuszników: „nie dać się rozbić”.

Niedawny szum medialny powstały w wyniku doniesień na temat ćwiczeń dowódczo-sztabowych Zima-20 wywołał falę obrazowych, a przy tym często powierzchownych, porównań do kampanii polskiej 1939 roku sprowadzających się do wspólnego mianownika: wysunięcie wojska nad granicę jest zawsze opcją złą, w 1939 roku Polska przegrała właśnie z powodu takiego rozwinięcia wzdłuż granic. Lepiej przyjąć uderzenie w głębi państwa.

O potrzebie rytmu, czyli słowo o ostatnich ćwiczeniach sztabowych Wojska Polskiego Tyle pojawiło się w przestrzeni publicznej stanowczych opinii, ba, nawet oskarżeń, po ostatnich ćwiczeniach Wojska Polskiego pod kryptonimem Zima. Nie mówiąc już o szalonych przypuszczeniach, przeciekach i innych kategorycznych wypowiedziach różnych ludzi, którzy niby ze znawstwem – czasem na dodatek prześmiewczo – komentowali przebieg i wynik ćwiczeń. Tymczasem w tego rodzaju ćwiczeniach nie chodzi o konkretny wynik, ale o to, by zadać sobie jak najwięcej pytań.