Strategy&Future

Mark Twain, wielki amerykański dziennikarz i pisarz przełomu XIX i XX wieku, przebywając w Londynie, otrzymał wiadomość, że jest przez niektóre gazety uważany za zmarłego lub co najmniej za bliskiego śmierci. „Pogłoski o mojej śmierci są mocno przesadzone” – miał odpowiedzieć (a według innych wersji tej historii: odpisać w liście) równie rozbawiony, co poirytowany Twain.

Obecna sytuacja epidemiologiczna jak w soczewce pokazuje namacalną wręcz realność przepływów ludzi i towarów w przestrzeni. Dopóki towary przepływają między krajami – z miejsc, gdzie ulokowana jest produkcja, do rynków zbytu – gospodarka światowa i nasze życie toczą się utartymi torami. Ale kiedy linie dostaw zostają przecięte, boleśnie przekonujemy się o kruchości globalizacji.

Jak to się stało, że Stany Zjednoczone w ciągu nieco ponad 150 lat (1776–1945) wyrosły z pozycji byłej kolonii brytyjskiej do statusu światowego hegemona? Wynika to między innymi z opanowania przez USA północno-zachodniej półkuli. To właśnie zbudowane w tamtym miejscu kuli ziemskiej amerykańskie imperium lądowe stanowi stabilną i bezpieczną bazę, z której mogą operować Stany Zjednoczone.

Geografia czy, szerzej rzecz ujmując, geopolityka rozumiana jako rozlokowanie w przestrzeni zasobów, punktów siły czy korytarzy transportowych nie jest jedynym czynnikiem, który definiuje sposób postępowania państw (a konkretnie przywódców państw).