tactic of...

Choć w sposobie gry Dortmundu z łatwością możemy dostrzec kształt 1-4-3-3, to Marco Rose jest menedżerem bardzo często zmieniającym ustawienie swojej drużyny w zależności od przeciwnika, ale także od fazy meczu. Nie unika gry trójką obrońców z tyłu, wystawiania dwóch napastników obok siebie, czy w końcu węższych wariantów rezygnując z klasycznych skrzydłowych.

Lyon pod wodzą holenderskiego trenera Petera Bosza korzysta z ustawienia 1-4-2-3-1, które jednak w różnych fazach meczu przechodzi w różne warianty z częstym i płynnym przejściem w 1-4-3-3. Gra Lyonu jest szybka i kombinacyjna, a zawodnicy otrzymują dużo swobody w poruszaniu się po boisku.

W PSG Pochettino stosuje swoje ulubione ustawienia 1-4-3-3 oraz 1-4-2-3-1 (rzadziej), choć w wybranych meczach eksperymentował z 1-4-4-2. Jednak niezależnie od stosowanej formacji nadal widoczne są u niego schematy gry w ataku znane z Tottenhamu czy Espanyolu: wysoko i szeroko atakujący boczni obrońcy i schodzący do środka skrzydłowi.

W teorii Juventus ustawia się 1-4-4-2, lecz Massimiliano Allegri dąży do tego kształtu tylko w defensywie. Atakując Juventus zawsze dostosowuje się do sposobu bronienia przeciwnika.

Porto pod wodzą Sergio Conceicao stosuje dwie formacje, które zmieniają się w zależności od sytuacji w meczu. W przypadku wysokiego pressingu rywali Conceicao ustawia swoją drużynę 1-4-4-2 i gra bardziej bezpośrednio wykorzystując odgrywającego

Julen Lopetegui stosuje klasyczny hiszpański styl oparty na posiadaniu piłki w ustawieniu 1-4-3-3, choć Sevilla nie unika bardziej defensywnego wariantu 1-4-2-3-1 z dwoma pomocnikami wspomagającymi linię obrony. W grze z piłką przechodzą od diamentów w środku pola do gry w szerokich strefach...

Przejmując drużynę w połowie sezonu Domenico Tedesco wrócił do gry trzema obrońcami, przy czym RB Lipsk potrafi z wyjściowego ustawienia 1-3-4-1-2 bardzo płynnie i szybko przejść do 1-3-4-2-1. W obu tych ustawieniach kluczowy jest ruch ofensywnych pomocników (Nkunku, Forsberg), którzy w zależności od potrzeb potrafią albo ustawiać się szerzej atakując pole karne z szerokich stref, albo wąsko obok wysuniętego napastnika (Silva)

Swansea Russella Martina wróciło do formacji 1-3-4-2-1 opartej na płynnych rotacjach i grze pozycyjnej. Posiadanie piłki będące fundamentem systemu Martina determinuje kształt drużyny w ataku, lecz równocześnie zmienia się w zależności od strefy boiska, w której toczy się gra.

Postecoglou ustawia Celtic zawsze w formacji z czwórką obrońców, lecz zamiast nakazać wahadłowym, aby wychodzili wysoko i zapewniali szerokość, wymaga od nich częstego schodzenia z piłką do środka i wspomagania pomocników. Choć na podstawie swoich statystyk wydaje się, że Celtic gra w ustawieniu 1-4-2-3-1...

Diego Alonso nie przywiązuje wagi do posiadania piłki, ale choć lubi dominować i narzucać warunki rywalowi, to w ataku jedynym jego schematem jest... zmienność! Gra bezpośrednio i uderza frontalnie poprzez szybkie przejścia i dużą dynamikę podań. W swoich pierwszych pięciu meczach...

Unai Emery ustawia Villarreal w formacji 1-4-4-2, lecz nie z zadaniem utrzymania czy posiadania piłki, lecz jedynie przeciążenia i zdominowania środka pola, którym lubią atakować wchodząc z głębi pionowo w pole karne.

Ancelotti dość nietypowo ustawia Real Madryt w formacji 1-4-3-3 wykorzystując wysoko ustawioną czwórkę ofensywną jako zabezpieczenie przed kontratakami. Daje to reszcie drużyny czas na odzyskanie kształtu w defensywie.