Zwierzęta są głupie i rośliny też

Jeżeli marzy ci się życie z pracoholikiem, który koks zaparza z Red Bullem, to nie musisz szukać dalej. Border collie podobno jest geniuszem. W klasycznym rankingu smart boyów Stanleya Corena – border collie zajmuje numer jeden. Słynny border, Chaser, znał ponad 1000 słów (nazw zabawek), potrafił kategoryzować obiekty i wnioskować przez wykluczenie. To poziom kilkuletniego dziecka. Ale które kilkuletnie dziecko potrafi zaganiać stado owiec po 80–100 kilometrów dziennie? Poza Podhalem żadne.

Kot somalijski to długowłosa odmiana kota abisyńskiego. Jest jednak od niego nieco mniej waleczny i bardziej nieśmiały. Oczywiście „nieco” w tym przypadku sprowadza się do tego, że wypuszczony z domu wlezie tylko do połowy na pobliską sosnę i opędzluje dwa, a nie cztery srocze gniazda. Nadal lepiej niż apokalipsa na kocich łapach, nazywana potocznie abisyńczykiem.

Wyżeł weimarski wygląda jak pies dżentelmen albo filozof. Patrzy człowiek na niego i myśli: „jaki elegancki, jakby w poprzednim wcieleniu był pruskim generałem”. G*wno prawda. Weimar poprzednim wcieleniu był piłeczką kauczukową z ADHD i nerwicą natręctw.

Znakiem rozpoznawczym kotów snowshoe jest ich wysoka inteligencja. To tłumaczy wyraz twarzy Grumpy Cata, który ma parę cech tej rasy. Dzięki swoim nieprzeciętnym zdolnościom poznawczym snowshoe nie tylko jest w stanie dostrzec, jak głęboko w wylocie jelita grubego się znajdujemy, ale z łatwością uczy się różnych sztuczek. Może na przykład brać udział w kocim agility. To znaczy – mógłby, gdyby mu się chciało.

Sznaucer wygląda, jakby ktoś normalnemu psu yorka do mordy przykleił. Wisi mu ta włochatość po obu stronach pyska i służy do zbierania wody oraz resztek jedzenia z miski i przekazywania jej na wszystkie okoliczne sprzęty, oraz właścicielowi na ubranie. Nie dajcie sobie wmówić, że dłuższa sierść w okolicach kufnych miała chronić sznaucera podczas szukania gryzoni w krzakach. To wymówka sznaucera, żeby się nie golić.

Kot serengeti wygląda jak rozrzedzony bengal i dokładnie tym jest. W 1994 roku w słonecznej Kalafiorni niejaka Karen Sausman uznała, że świat potrzebuje kolejnego kota przypominającego serwala, ale bez domieszki genów dzikiego kota. Dlatego wielokrotnie i uporczywie krzyżowała ze sobą bengala i kota orientalnego krótkowłosego.

Meksykański nakolankowiec jest takim konusem, że równie dobrze mógłby nie istnieć. To prawdopodobnie najmniejszy pies świata. Według różnych źródeł dorosły przedstawiciel tej rasy nie przekraczał 18 centymetrów długości i 8 centymetrów w kłębie. Co to jest 18 centymetrów w czasach powszechnego dostępu do Internetu?

Kot jawajski to właściwie kot orientalny, tylko dla odmiany półdługowłosy. Tego kociego cudu inżynierii genetycznej dokonano dzięki temu, że koty orientalne krótkowłose chętnie ryćkają się z kotami balijskimi. W sumie nie tylko z nimi, ale jest jednak pewna granica tego, do czego można zmusić FIFe. Dobrze czytacie. Ta sama FIFe, zwykle niedostępna jak wyższe wykształcenie na Podkarpaciu, tym razem uznała nową rasę.

Dawno, dawno temu pewien rosyjski szlachcic postanowił sprowadzić do siebie kilka chartów arabskich do pomocy w polowaniu na wilki. Po dotarciu na miejsce psy rozejrzały się tylko i powiedziały, że w takich warunkach to one pracować nie będą i że rosyjska zima to dla nich za wiele. Był środek lipca.

Munchkiny bywają nazywane kiełbasianymi kotami (USA) lub kotami kangurami (Niemcy) – bo tacy właśnie są ludzie. Najpierw stworzą jakąś abominację, a potem jeszcze po niej semantycznie pojadą. To, że akurat ta abominacja jest urocza, siada na tylnych łapkach i macha przednimi jak puchaty dinozaur, niczego nie zmienia. Mopsy też są urocze, a za ich hodowlę powinni odbierać kartę człowieka.

Whippet wygląda jak skrzat domowy na diecie sokowej. Biedny drań jest tak chudy, że w można przez niego oglądać zaćmienie słońca. Mimo to jakimś cudem udaje mu się być psem całkiem zdrowym i żyć 12-15 lat, czyli sporo jak na kogoś, kto wygląda, jakby go przed chwilą wykopali i obciągnęli zamszem dla niepoznaki.

Manxy występują w dwóch głównych odmianach – rumpy i stumpy. Pierwsza z nich zupełnie nie ma ogona. Druga ma ogon szczątkowy. Trafiają się też rumpy riser (mikroskopijna wypustka) i longy (pełny ogon). Wszystkie mają nieco dłuższe tylne łapki, przez co śmiesznie chodzą – i wszystkie się tym zupełnie nie przejmują. Przynajmniej po przeżyciu pierwszych czterech miesięcy, po których wiadomo, czy mutacja nie uszkodziła im kręgosłupów. Później jest już z górki. Manxy są spokojne, towarzyskie i czasami lubią nawet więcej niż jednego człowieka na raz.