W każdym systemie permakulturowym dążymy do tego, aby ilość zasobów jakie on zużywa, była mniejsza od ilości zasobów, jaką wytwarza. Tylko wtedy bowiem możemy mówić o zrównoważonym rozwoju oraz o zapewnianiu wszelkich życiowych potrzeb bez szkody dla natury. Najbardziej oczywistym zasobem jest energia – dobry system permakulturowy maksymalizuje wykorzystanie energii słonecznej po to, aby albo użyć jej bezpośrednio, albo zmagazynować i ewentualnie zebrać w postaci plonów, surowców i materii organicznej we wszelkich jej formach. Sama jednak energia słoneczna to mało, potrzebujemy jeszcze wody, oraz źródeł żyzności, z których jednym z najważniejszych jest azot.