W latach 1989–1991 strategiczna mapa Eurazji uległa fundamentalnej przemianie. Kraje Bloku Wschodniego, niegdyś odgrodzone żelazną kurtyną, ponownie otworzyły się na rynki międzynarodowe. Popyt na konwencjonalne siły zbrojne spadł wraz ze spadkiem prawdopodobieństwa konfrontacji zbrojnej pomiędzy NATO a państwami Układu Warszawskiego. Dwie największe potęgi atomowe – Stany Zjednoczone i Federacja Rosyjska – mogły właściwie uznać swoją broń jądrową za zbędną lub co najmniej nadmiarową.
