Strategy&Future

At the beginning of the 21st century, two main geopolitical visions were formed in the European Union.

Czy powyższe słynne słowa cara Aleksandra III okażą się nieprawdą?

Dotychczasowa historia rosyjskiej „specjalnej operacji” na Ukrainie jest opowieścią o bolesnej, wielowymiarowej porażce Rosjan, tym bardziej bolesnej, że rozegrała się ona na tych wszystkich płaszczyznach, które uważane były powszechnie za źródło rosyjskiej siły. Od zadziwiającej pasywności rosyjskiego lotnictwa przez ograniczoną rolę kompleksu rozpoznawczo-uderzeniowego, WRE i aktywności w cyberprzestrzeni po wojną informacyjną.

W poprzedniej części niniejszego artykułu przedstawiono historię promów kosmicznych z naciskiem na amerykańskiego Space Shuttle oraz częściowo radzieckiego Burana. Koncepcji statków kosmicznych wielokrotnego użytku podobnych do wspomnianych promów kosmicznych było jednak więcej. Przedstawiono tu także pokrótce dwa eksperymentalne samoloty hipersoniczne, gdyż ich technologia jest mocno powiązana z technikami stosowanymi w statkach kosmicznych.

W niedzielę 27 lutego (na dzień przed spotkaniem rosyjskich i ukraińskich zespołów negocjacyjnych) prezydent Władimir Putin poinformował o postawieniu w stan podwyższonej gotowości sił nuklearnych Federacji Rosyjskiej. Dodajmy, że Putin nie doprecyzował, czy mowa tu o siłach strategicznych, czy też niestrategicznych.

On Sunday 27th February (the day before the meeting of the Russian and Ukrainian negotiating teams), President Vladimir Putin announced that the nuclear forces of the Russian Federation would be under increased readiness. Let’s add that Putin did not specify whether it is a strategic or a non-strategic force.

Opisane w poprzednich częściach prace nad napędem odrzutowym oraz pierwszymi samolotami zdolnymi do lotu w kosmos stanowiły podstawę do opracowania statków kosmicznych wielokrotnego użytku. Typowe balistyczne kapsuły kosmiczne były sprawdzone i ogólnie spełniały swoje zadanie, ale miały bardzo poważną wadę – były jednorazowe, co znacznie podnosiło koszty. W głowach teoretyków od lat tworzyły się więc wizje aerodynamicznych pojazdów (samolotów) zdolnych do wielokrotnego lotu w kosmos i powrotu na Ziemię [1].

W pierwszej części niniejszego artykułu przedstawiono ewolucję statków powietrznych, która dała podwaliny pod późniejszy rozwój techniki kosmicznej – od pierwszych odrzutowców z początku XX w. po samoloty, które pokonały barierę dźwięku. W części drugiej skupimy się na historii rozwoju samolotów, które zdołały sięgnąć granicy kosmosu.

Gdy piszę te słowa w dniu 7 lutego roku 2022, lecimy nad Atlantykiem w kierunku Waszyngtonu. Udajemy się do stolicy globalnego imperium oceanu światowego, od którego siły i determinacji zależy chwiejący się właśnie światowy ład.

W latach 90. XX wieku, gdy Ukrainę zmuszano do rezygnacji z broni atomowej, którą odziedziczyła po Związku Sowieckim, John Mearsheimer opublikował zapomniany dziś tekst, w którym argumentował, że Ukraina powinna jednak wbrew woli USA pozostać państwem nuklearnym. Miało to według Mearsheimera zapewnić trwały pokój w Europie, bo pozbawiałoby Rosję szans na odbudowę imperium i w rezultacie na złamanie ładu i spokoju europejskiego.

In the 1990s, when Ukraine was forced to give up the nuclear weapons it had inherited from the Soviet Union, John Mearsheimer published a text that is forgotten today, arguing that Ukraine should remain a nuclear state against the will of the United States. This would, according to Mearsheimer, ensure a lasting peace in Europe, depriving Russia of a chance to rebuild its empire and, subsequently, break the European order and peace.

Początków niemieckiego przemysłu rakietowego można się doszukać już w okresie międzywojennym. Począwszy od wczesnych lat 30., jeszcze na terenie Republiki Weimarskiej, niemieccy inżynierowie prowadzili eksperymenty z rakietami na paliwo płynne. Dowódca oddziału balistyki i amunicji niemieckiej armii podpułkownik Karl Emil Becker powołał wtedy mały zespół inżynierów, w skład którego wchodzili Walter Dornberger i Leo Zanssen.